ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ: Μέρος ΧX - ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΡΟΛΗΨΗ

 

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ

Μέρος XX

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΡΟΛΗΨΗ

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ;

Το έγκλημα όταν διαπραχθεί θα χαρακτηριστεί ως τέτοιο όταν κάποιος αναγνωρίσει και ταυτοποιήσει τα στοιχεία εκείνα που είναι δυνατόν να το χαρακτηρίσουν ως τέτοιο. Εάν δεν γίνει αυτό τότε είναι ως να μην έγινε. Το έργο της συλλογής και καταγραφής των στοιχείων είναι από τα πρώτα βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν εάν η κοινωνία επιθυμεί να ενεργήσει με βάση το δίκαιο.

Όταν δε, πρόκειται όχι για ένα έγκλημα οριοθετημένα στο πλαίσιο της ατομικότητάς μας με τα ιδιωτικά κίνητρα, αλλά για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ειδικότερα για την διάπραξη γενοκτονίας, αυτήν την ακραία μορφή βαρβαρότητας, τότε η ίδια η ανθρωπότητα πρέπει να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς ενότητας και συνεργασίας προς την κατεύθυνση, τόσο της αναγνώρισης, εάν αυτή έχει συντελεσθεί, όσο και της πρόληψης και αποτροπής στην περίπτωση που διαφαίνεται και στοιχειοθετείται η πρόθεση με τον εντοπισμό των ενεργειών εκείνων που μεθοδικά οδηγούν στον αφανισμό ενός ή περισσότερων λαών. Το πιο δύσκολο, τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη περίπτωση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, είναι, όχι μόνο η διαπίστωση ότι διαπράττεται το έγκλημα με τον εντοπισμό των στοιχείων, αλλά και η προσπάθεια για να πειστεί η κοινωνία μέσα στην οποία επισυμβαίνει και λαμβάνει χώρα το εγκληματικό ή γενοκτονικό έργο, τόσο από τα θύματα του όσο και από τους άλλους, τους ουδέτερους. 

Σε μια τετελεσμένη γενοκτονία οι επιζήσαντες της βαρβαρότητας είναι ο συνδετικός κρίκος που θα ενώσει το παρελθόν με το μέλλον. Το ένα χωρίς το άλλο κινείται σε ένα ανώμαλο έδαφος που είναι δύσκολο να ισορροπήσει. Οι επιζώντες και οι απόγονοί τους, εάν έχουν τα μνημονικά ίχνη, τις αναμνήσεις και τα στοιχεία που μαρτυρούν το γενοκτονικό έργο τότε μπορεί και οι νεκροί να δικαιωθούν. Εάν όχι, τότε η τραγική, τραυματική εμπειρία τους, δεν επικοινωνείται ως αφήγηση γεγονότων ή δεν επικοινωνείται καθόλου. Δεν  απευθύνεται ούτε στους νεκρούς ούτε στους αγέννητους.

Στο πεδίο που η μνήμη ιχνηλατεί τα γεγονότα του εγκλήματος μέσα στο χρόνο, η ανάδειξή τους και αποτύπωσή τους είναι αυτή που θα οδηγήσει στην πρόληψη ή στην περίπτωση που αυτό δεν γίνει εφικτό, στην αναγνώρισή του.   Άραγε ποιο απ' τα δύο: αρκεί να γνωρίζει κάποιος (έμμεσα ή άμεσα) ότι διαπράχθηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας χωρίς να διαθέτει τα ικανά εκείνα στοιχεία για το αποδείξει (να πείσει και τους άλλους γι αυτό) ή να έχει τα στοιχεία χωρίς να γνωρίζει την σημασία, την αξία τους και κατά συνέπεια και το πώς να τα χρησιμοποιήσει;

Το εγχείρημα όμως της μελέτης μου, με τα κείμενα που δημοσιεύω είναι, να ξεφύγω από την πιθανότητα και να προχωρήσω στην πραγματικότητα, του να καταστήσω δυνατό  να προβλέπεται και προλαμβάνεται η εξέλιξη των ενεργειών και φαινομένων εκείνων που οδηγούν ή συνιστούν τη βάση για να οδηγήσουν σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και συγκεκριμένα γενοκτονία. Ακόμη, το εάν είναι δυνατόν επί του πρακτέου να ανιχνευτούν οι προθέσεις αυτών που κινούνται με στόχο να εγκληματίσουν. Εάν αυτό κατασταστεί δυνατό, δηλαδή να προλαμβάνεται μια γενοκτονία, τότε η ανθρωπότητα έχει μέλλον. Αναρωτιέμαι, ποια η αξία της μνήμης όταν δεν είναι συνιφασμένη με αξίες, όταν δεν ανήκει στο μέλλον;

Κατέχοντας και γνωρίζοντας, λοιπόν, θα μπορούμε να μιλάμε για νίκη της ανθρωπότητας κατά της βαρβαρότητας.

Παράλληλα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι αμυνόμενος ο γενοκτόνος σε αυτή την μεθοδική προσπάθεια αντοπισμού του, θα προσπαθεί να κάνει το έργο του δυσδιάκριτο σε αυτούς που θέλει να καταστήσει θύματά του και μη. Έτσι να περιορίσει να εργαλεία των αντιπάλων του, και επιτύχει τον σκοπό του.

Η ποινικοποίηση 

Εάν η ανθρωπότητα απέναντι στη γενοκτονία και τον γενοκτόνο, προκειμένου να λειτουργήσει αποτρεπτικά επιλέγει την ποινικοποίηση της άρνησης παραδοχής ότι συντελέστηκε, αλλά και δεν μπορεί ακολουθώντας μια μεθοδολογία τέτοια ώστε να προλάβει γενοκτονικές πράξεις, παρά μόνον να χαρακτηρίζει και να επιβεβαιώνει το τετελεσμένο αυτών των γεγονότων και πράξεων, τότε αναρωτιέμαι ποιο το νόημα του να γνωρίζει κανείς εάν δεν είναι σε θέση να αναγνωρίζει; Ποιο είναι το μέλλον της ανθρωπότητας;

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι, το να έχουμε τη δυνατότητα μέσω των 8 σταδίων του Στάντον καθώς και του ορισμού περί Γενοκτονίας του ΟΗΕ, δεν σημαίνει και ότι έχουμε διασφαλίσει ότι δεν θα συμβεί. Αυτό που έχει σημασία είναι να γνωρίζουμε, ώστε αναγνωρίζοντας να προλάβουμε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Δεν έχει νόημα να κοιτάμε απλά ως παρατηρητές εκείνα που δηλώνουν βαρβαρότητα και να περιμένουμε να πραγματοποιηθεί το έγκλημα ώστε στη συνέχεια να ενεργήσουμε απλά στο επίπεδο της διαπίστωσης. Δεν μπορούμε μετά να λέμε ότι κάναμε κάτι για την ανθρωπότητα απλά και μόνον επειδή ενεργήσαμε προς την κατεύθυνηση της τιμωρίας των γενοκτόνων.

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κινητοποιήσουμε τους ειδικούς μελετητές των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας να πάρουν τη σκυτάλη και να παράγουν το έργο εκείνο, ώστε, να προστατέψουν τους αδύναμους από τα νύχια των βαρβάρων. Να γίνουμε το πετραδάκι στο παπούτσι τους.

Σημαντικός παράγοντας είναι η διδασκαλία· η γόνιμη εκείνη περίοδος που οι μικροί άνθρωποι εισέρχονται στο πεδίο της συνείδησης της ένταξής τους στην ανθρωπότητα. Μέσω αυτής, αναγνωρίζουν το θετικό πρόσημο στον ανθρώπινο λόγο, ως συνθετικό μιας συνανθρώπινης σχέσης, αυτής της ενωτικής σχέσης έτσι ώστε η βαρβαρότητα να εξαντλείται στα όρια της άρθρωσής της και μόνο.

«Η ποινικοποίηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας είναι, απλώς,
η απαγόρευση της βαρβαρότητας.»

.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο. 

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.."

Σημείωση

Στο κείμενο εκφράζονται οι σκέψεις και ανησυχίες της συγγραφέως. Επίσης στα μέρη των αναρτήσεων όπου δεν γίνονται παραπομπές με τα αντίστοιχα LINKS, είναι κείμενα συνταγμένα από την συγγραφέα.

.