ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ: Μέρος ΧX - ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΡΟΛΗΨΗ

 

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ

Μέρος XX

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΡΟΛΗΨΗ

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ;

Το έγκλημα όταν διαπραχθεί θα χαρακτηριστεί ως τέτοιο όταν κάποιος αναγνωρίσει και ταυτοποιήσει τα στοιχεία εκείνα που είναι δυνατόν να το χαρακτηρίσουν ως τέτοιο. Εάν δεν γίνει αυτό τότε είναι ως να μην έγινε. Το έργο της συλλογής και καταγραφής των στοιχείων είναι από τα πρώτα βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν εάν η κοινωνία επιθυμεί να ενεργήσει με βάση το δίκαιο.

Όταν δε, πρόκειται όχι για ένα έγκλημα οριοθετημένα στο πλαίσιο της ατομικότητάς μας με τα ιδιωτικά κίνητρα, αλλά για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ειδικότερα για την διάπραξη γενοκτονίας, αυτήν την ακραία μορφή βαρβαρότητας, τότε η ίδια η ανθρωπότητα πρέπει να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς ενότητας και συνεργασίας προς την κατεύθυνση, τόσο της αναγνώρισης, εάν αυτή έχει συντελεσθεί, όσο και της πρόληψης και αποτροπής στην περίπτωση που διαφαίνεται και στοιχειοθετείται η πρόθεση με τον εντοπισμό των ενεργειών εκείνων που μεθοδικά οδηγούν στον αφανισμό ενός ή περισσότερων λαών. Το πιο δύσκολο, τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη περίπτωση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, είναι, όχι μόνο η διαπίστωση ότι διαπράττεται το έγκλημα με τον εντοπισμό των στοιχείων, αλλά και η προσπάθεια για να πειστεί η κοινωνία μέσα στην οποία επισυμβαίνει και λαμβάνει χώρα το εγκληματικό ή γενοκτονικό έργο, τόσο από τα θύματα του όσο και από τους άλλους, τους ουδέτερους. 

Σε μια τετελεσμένη γενοκτονία οι επιζήσαντες της βαρβαρότητας είναι ο συνδετικός κρίκος που θα ενώσει το παρελθόν με το μέλλον. Το ένα χωρίς το άλλο κινείται σε ένα ανώμαλο έδαφος που είναι δύσκολο να ισορροπήσει. Οι επιζώντες και οι απόγονοί τους, εάν έχουν τα μνημονικά ίχνη, τις αναμνήσεις και τα στοιχεία που μαρτυρούν το γενοκτονικό έργο τότε μπορεί και οι νεκροί να δικαιωθούν. Εάν όχι, τότε η τραγική, τραυματική εμπειρία τους, δεν επικοινωνείται ως αφήγηση γεγονότων ή δεν επικοινωνείται καθόλου. Δεν  απευθύνεται ούτε στους νεκρούς ούτε στους αγέννητους.

Στο πεδίο που η μνήμη ιχνηλατεί τα γεγονότα του εγκλήματος μέσα στο χρόνο, η ανάδειξή τους και αποτύπωσή τους είναι αυτή που θα οδηγήσει στην πρόληψη ή στην περίπτωση που αυτό δεν γίνει εφικτό, στην αναγνώρισή του.   Άραγε ποιο απ' τα δύο: αρκεί να γνωρίζει κάποιος (έμμεσα ή άμεσα) ότι διαπράχθηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας χωρίς να διαθέτει τα ικανά εκείνα στοιχεία για το αποδείξει (να πείσει και τους άλλους γι αυτό) ή να έχει τα στοιχεία χωρίς να γνωρίζει την σημασία, την αξία τους και κατά συνέπεια και το πώς να τα χρησιμοποιήσει;

Το εγχείρημα όμως της μελέτης μου, με τα κείμενα που δημοσιεύω είναι, να ξεφύγω από την πιθανότητα και να προχωρήσω στην πραγματικότητα, του να καταστήσω δυνατό  να προβλέπεται και προλαμβάνεται η εξέλιξη των ενεργειών και φαινομένων εκείνων που οδηγούν ή συνιστούν τη βάση για να οδηγήσουν σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και συγκεκριμένα γενοκτονία. Ακόμη, το εάν είναι δυνατόν επί του πρακτέου να ανιχνευτούν οι προθέσεις αυτών που κινούνται με στόχο να εγκληματίσουν. Εάν αυτό κατασταστεί δυνατό, δηλαδή να προλαμβάνεται μια γενοκτονία, τότε η ανθρωπότητα έχει μέλλον. Αναρωτιέμαι, ποια η αξία της μνήμης όταν δεν είναι συνιφασμένη με αξίες, όταν δεν ανήκει στο μέλλον;

Κατέχοντας και γνωρίζοντας, λοιπόν, θα μπορούμε να μιλάμε για νίκη της ανθρωπότητας κατά της βαρβαρότητας.

Παράλληλα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι αμυνόμενος ο γενοκτόνος σε αυτή την μεθοδική προσπάθεια αντοπισμού του, θα προσπαθεί να κάνει το έργο του δυσδιάκριτο σε αυτούς που θέλει να καταστήσει θύματά του και μη. Έτσι να περιορίσει να εργαλεία των αντιπάλων του, και επιτύχει τον σκοπό του.

Η ποινικοποίηση 

Εάν η ανθρωπότητα απέναντι στη γενοκτονία και τον γενοκτόνο, προκειμένου να λειτουργήσει αποτρεπτικά επιλέγει την ποινικοποίηση της άρνησης παραδοχής ότι συντελέστηκε, αλλά και δεν μπορεί ακολουθώντας μια μεθοδολογία τέτοια ώστε να προλάβει γενοκτονικές πράξεις, παρά μόνον να χαρακτηρίζει και να επιβεβαιώνει το τετελεσμένο αυτών των γεγονότων και πράξεων, τότε αναρωτιέμαι ποιο το νόημα του να γνωρίζει κανείς εάν δεν είναι σε θέση να αναγνωρίζει; Ποιο είναι το μέλλον της ανθρωπότητας;

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι, το να έχουμε τη δυνατότητα μέσω των 8 σταδίων του Στάντον καθώς και του ορισμού περί Γενοκτονίας του ΟΗΕ, δεν σημαίνει και ότι έχουμε διασφαλίσει ότι δεν θα συμβεί. Αυτό που έχει σημασία είναι να γνωρίζουμε, ώστε αναγνωρίζοντας να προλάβουμε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Δεν έχει νόημα να κοιτάμε απλά ως παρατηρητές εκείνα που δηλώνουν βαρβαρότητα και να περιμένουμε να πραγματοποιηθεί το έγκλημα ώστε στη συνέχεια να ενεργήσουμε απλά στο επίπεδο της διαπίστωσης. Δεν μπορούμε μετά να λέμε ότι κάναμε κάτι για την ανθρωπότητα απλά και μόνον επειδή ενεργήσαμε προς την κατεύθυνηση της τιμωρίας των γενοκτόνων.

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κινητοποιήσουμε τους ειδικούς μελετητές των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας να πάρουν τη σκυτάλη και να παράγουν το έργο εκείνο, ώστε, να προστατέψουν τους αδύναμους από τα νύχια των βαρβάρων. Να γίνουμε το πετραδάκι στο παπούτσι τους.

Σημαντικός παράγοντας είναι η διδασκαλία· η γόνιμη εκείνη περίοδος που οι μικροί άνθρωποι εισέρχονται στο πεδίο της συνείδησης της ένταξής τους στην ανθρωπότητα. Μέσω αυτής, αναγνωρίζουν το θετικό πρόσημο στον ανθρώπινο λόγο, ως συνθετικό μιας συνανθρώπινης σχέσης, αυτής της ενωτικής σχέσης έτσι ώστε η βαρβαρότητα να εξαντλείται στα όρια της άρθρωσής της και μόνο.

«Η ποινικοποίηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας είναι, απλώς,
η απαγόρευση της βαρβαρότητας.»

.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο. 

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.."

Σημείωση

Στο κείμενο εκφράζονται οι σκέψεις και ανησυχίες της συγγραφέως. Επίσης στα μέρη των αναρτήσεων όπου δεν γίνονται παραπομπές με τα αντίστοιχα LINKS, είναι κείμενα συνταγμένα από την συγγραφέα.

.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ Μέρος XIX - Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Συνεδρίασης της 23/9/2015 


Μέρος Α'

Hellenic Parliament TV

Η μεταγλώττιση έγινε από την διαχειρίστρια της ιστοσελίδας

41:52' έως 1:15:34'

[...] Μετά τη δημοσιοποίηση του Πορίσματος, εκείνο το οποίο καταγράφηκε αμέσως αφότου παραδώθηκε το Πόρισμα αυτό σε ηλεκτρονική μορφή στη διάθεση της κοινής γνώμης και των Θεσμικών φορέων, καταγράφηκε αίτημα 55 βουλευτών, προερχόμενο από την τότε κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου το Πόρισμα αυτό να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής. Και πράγματι έγινε διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής στις 25 Ιουνίου η οποία αποφάσισε την συζήτηση του Πορίσματος στην Ολομέλεια σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση. Σε ημερομηνία δηλαδή που θα μας υποδείκνυε η Κυβέρνηση ως κατάλληλη προκειμένου να παρίσταται η Κυβέρνηση. Αυτή η απόφαση ελείφθη στις 25 Ιουνίου του 2015. Στις 23 Ιουνίου του 2015 ως Πρόεδρος της Βουλής είχα παραδώσει επισήμως και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το Πόρισμα της Επιτροπής μας. Ακολούθησε στις 25 Ιουνίου,στις 26 Ιουνίου, η πρόταση της Κυβέρνησης για διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Η πρόταση αυτή αφορούσε δύο κείμενα, κείμενα που είχαν συγκροτήσει το τελεσήγραφο των εκβιασμών προς την Κυβέρνηση, τη Βουλή και τον ελληνικό λαό, κείμενα εκ των οποίων το ένα τιτλοφορείτο Προκαταρκτική Έκθεση για την βιωσιμόητητα του χρέους. Το Κοινοβούλιο αποφάσισε να διεξαχθεί δημοψήφισμα προκειμένου ο ελληνικός λαός να αποφανθεί αν δέχεται ή αν απορρίπτει τα κείμενα αυτά. Το κείμενο που τιτλοφορείτο "Προκαταρκτική ανάλυση για την βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα", εμφάνιζε το ελληνικό χρέος αντίθετα με το Προκαταρκτικό Πόρισμα της Επιτροπής μας, ως βιώσιμο, και προέβαινε στην κρίση ότι δεν χρειάζεται ούτε και πρέπει να γίνει οποιαδήποτε διαγραφή του χρέους. Αυτό το κείμενο είχε ημερομηνία 25 Ιουνίου του 2015 και απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα με 61,3% καταγεγραμμένη αρνητική ψήφο, ακριβώς γιατί ήταν κατάδηλο στον ελληνικό λαό ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο κι ότι αυτή η ανάλυση χρέους ήταν επιζήμια και ψευδής. Το ότι αυτή η ανάλυση χρέους ήταν επιζήμια και ψευδής δεν πιστοποιείται μόνον από την Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής μας, αλλά πιστοποιήθηκε και από δύο εκθέσεις τις οποίες αναγκάστηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να εκδόσει και να δημοσιοποιήσει αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της Προκαταρκτικής Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Ειδικότερα, ακριβώς επειδή η έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας αναδείκνυε και αναφερόταν στα εμπιστευτικά έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στα Απόρρητα έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στα Πρακτικά Συνεδριάσεων των Οργάνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, από όπου προέκυπτε απροσμάχητα:
1ον, ότι από τον Μάρτιου του 2010 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γνώριζε ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο.

Ότι από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2010, καταγραφόταν ξανά και ξανά η διαπίστωση ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και η εκτίμηση ότι τυχόν αποπληρωμή του θα οδηγούσε σε διάρηξη του κοινωνικού ιστού.
3ον, ότι δεν μπορούσε να γίνει με την υπάρχουσα νομοθεσία λειτουργίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν θα μπορούσε να γίνει σύναψη του πρώτου μνημονείου, κι έτσι έγινε αλλαγή του Καταστατικού, ακριβώς για την περίπτωση της Ελλάδας και προκειμένου να υπάρξει αυτή η επαχθής δανειοδότηση της Ελλάδας.
4ον, ότι ο ελληνικό χρέος χρειαζόταν και θα έπρεπε οπωσδήποτε να δρομολογηθεί αναδιάρθρωσή του, δηλαδή διαγραφή του.
5ον, ότι μεγάλο μερίδιο ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που θα κουρεύονταν, διακρατούσαν γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.
6ον, ότι οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας, υποχρεώθηκαν στο πλαίσιο των συνεδριάσεων των οργάνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να δεσμευθούν ότι δεν θα μεταβίβαζαν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου γιατί αυτό θα ήταν μια ενέργεια επωφελής γι αυτές με εκμετάλλευση της ειδικής πληροφορίας που είχαν λόγω των εμπιστευτικών εγγράφων των συνεδριάσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Επόμενο, ότι παρ όλες αυτές τις δεσμεύσεις οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες μεταβίβασαν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που διακρατούσαν και η διαγραφή του ελληνικού χρέους, η αναδιάρθρωση του χρέους έγινε μετά από τη μεταβίβαση αυτή με αποτέλεσμα τεράστια ωφέλεια αυτών των τραπεζών.
Επίσης ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν μεταβίβασαν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που διακρατούσαν, όπως είχαν κάνει οι γαλλικές και οι γερμανικές, μολονότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος είχε γνώση των εμπιστευτικών εγγράφων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της εκτίμησης ότι χρειαζόταν κούρεμα του χρέους. Πράγμα που σήμανε ότι όταν έγινε το κούρεμα του χρέους υπήρξε τεράστια ζημία των ελληνικών τραπεζών. 

Αλλά όχι μόνον αυτό, στο μεσοδιάστημα είχαν φορτωθεί με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και τα ασφαλιστικά ταμεία, και τα πανεπιστήμια, και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου όπως το Τεχνικό Επιμελειτήριο, τα οποία υπέστησαν τεράστια ζημία από αυτό το κούρεμα.

Όπως επίσης, τεράστια ζημία από αυτό το κούρεμα υπέστησαν και 15.000 ελληνικές οικογένειες, οικογένειες μικροομολογιούχων. Ότι από όλους αυτούς που ζημιώθηκαν, δηλαδή, ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, μικροομολογιούχοι, οι μόνες που αποζημιώθηκαν και διασώθηκαν ήταν οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες με επιβάρυνση των πολιτών και των φορολογουμένων μέσα από μίαν ανηλεή φορολόγηση για να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Δηλαδή, συμπεραίνοντας και συνοψίζοντας με βάση όλα αυτά, η επιβάρυνση, η συγκρότηση του δημοσίου χρέους από το 2010 και μετά έγινε κατά παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, κατά παραβίαση της συνταγματικής τάξης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, με οφελειμένες τις γαλλικές, γερμανικές και σε δεύτερο χρόνο τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες και με ζημιωμένους και θυματοποιημένους τους πολίτες αυτής της χώρας, στο λαό αυτής της χώρας, τους φορολογουμένους σε αυτήν την χώρα, τα ασφαλιστικά τους ταμεία και εκείνους που είχαν εμπιστευτεί τις αποταμιεύσεις τους αγοράζοντας ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Επίσης με ζημιωμένα τα πανεπιστήμια και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Όλα αυτά αποκαλύφθηκαν στις 18 Ιουνίου του 2015 μέσα από το επίσημο προκαταρκτικό πόρισμα της επιτροπής μας. Και μια βδομάδα αργότερα στις 26 Ιουνίου 2015 μια μέρα και μετά το έγγραφο του εκβιασμού, το έγγραφο που έβγαζε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, εκδόθηκε προκαταρκτική έκθεση του διεθνούς νομισματικού ταμείου που για πρωτη φορά, με ημερομηνία 26 Ιουνίου, που για πρώτη φορά καταγράφει την εκτίμηση, δημόσια, ενώ εμπιστευτικά και σε απόρρητο επίπεδο υπήρχε από το 2010, για πρώτη φορά αναγκάζεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να καταγράψει ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Και αυτή η έκθεση αποκρύφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, από την ελληνική βουλή και από τον ελληνικό λαό και συνολικά από την κοινή γνώμη, για αρκετές ημέρες αποκαλύφθηκε μόλις στις 2 Ιουλίου ή στις 3 Ιουλίου του 2015 και ξεγύμνωσε τους ισχυρισμούς περί μη βιωσιμότητας του χρέους. Και ακολούθησε δεύτερη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις 14 Ιουλίου του 2015, μία μέρα μετά την σύναψη της απεχθούς συνομολόγησης και συνθηκολόγησης, έκθεση η οποία καταγράφει ότι είναι μακράν μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, και όχι μόνον αυτό, αλλά θα εκτιναχθεί στο 200% του ΑΕΠ στην επόμενη διετία.

Αυτές οι εκθέσεις είναι κατάκτηση της επιτροπής αυτής, είμαι απολύτως πεποισμένη ότι αν δεν είχε δημοσιοποιηθεί η έκθεση της επιτροπής μας, η οποία έλαβε και τεράστια δημοσιότητα, δεν θα είχε εξαναγκαστεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να ομολογήσει αυτό το οποίο γνωρίζει από το 2010 και το αποκρύπτει καλά, και δεν θα υπήρχε άλλο ένα εργαλείο για την διαγραφή του χρέους. Ωστόσο ενώ συμβαίνουν αυτά, η πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι ανάστροφη.Μετά την απόφαση του δημοψηφίσματος και το 61,3% ΟΧΙ, ως πρόεδρος της Βουλής επισκέφθηκα τον πρωθυπουργό και διένειμα, παρέδωσε και στον ίδιο αλλά και στους παριστάμενους στο γραφείο του,στο επιτελείο που είχε συγκληθεί, από τον ίδιο προφανώς, αντίγραφα και της ελληνικής έκδοσης του πορίσματος. Αυτό ήτανε το βράδυ της 5ης Ιουλίου του 2015. Παρέλαβαν αντίγραφα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι παριστάμενοι στη σύσκεψη που είχε συγκαλέσει: ο κ.Φλαμπουράρης, ο κ.Δραγασάκης, ο κ.Τσακαλώτος, ο κ.Παπαδημούλης, ο κ.Παππάς, ο κ.Βαρουφάκης και νομίζω δεν ξεχνώ κάποιον. Η παρότρυνσή μου ήταν ότι τώρα ήταν η ώρα να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά αυτό το πόρισμα το οποίο νομιμοποιούσε τη χώρα μας και σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να ζητήσει την ακύρωση του δημοσίου χρέους, σε κάθε περίπτωση την αναστολή αποπληρωμής του και να προβεί σε κυρίαρχες και κυριαρχικές ενέργειες προστασίας του πληθυσμού. Την επομένη μέρα, 6 Ιουλίου 2015 ακολούθησε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η σύσκεψη διήρκησε 7 ώρες όπως καταγράφηκε και το περιεχόμενό της δεν έγινε ποτέ γνωστό ούτε στους πολίτες ούτε στη Βουλή μολονότι ζητήθηκαν και από εμένα προσωπικά αντίγραφα αυτού του πρακτικού. Όλοι οι παριστάμενοι ωστόσο,και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν λάβει αντίγραφα και σε φυσικό αντίτυπο, σε τυπωμένο αντίτυπο της Προκαταρκτικής Έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας. Είχαν παραλάβει αντίγραφα επίσης και όλοι οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Στις 7 Ιουλίου του 2015 έστειλα επιστολή στον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, στον κ. Μάρτιν Σούλτς με την οποία κοινοποίησα στον ίδιο αλλά και σε όλα τα μέλη του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου το Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, επεσήμανα την αντιδημοκρατική στάση και του ιδίου του κ.Σουλτς και πολλών αξιοματούχων οι οποίοι ευθέως επιδίωξαν να παρεμβαίνουν στη διαδικασία του δημοψηφίσματος σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε της ψηφοφορίας, και του ζητησα, τουλάχιστον τότε, να αρθεί στο ύψος της ευθύνης του, να αντιληφθεί ότι είναι ευθύνη των εκπροσώπων των κοινοβουλίων να προστατέψουν την λαϊκή ετυμηγορία, να σεβαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που αφορούσε στο ένα σκέλος του την προσέγγιση για το δημόσιο χρέος και να συμβάλλει ώστε να υπάρξει μια δημοκρατική και δίκαιη αντιμετώπιση του ελληνικού πληθυσμού και του ελληνικού λαού, του πληθυσμού της χώρας και του λαού της, απέναντι στη παράνομη εναντίον τους χρήση του χρέους. Η επιστολή μου αυτή έχει δημοσιοποιηθεί, έλαβα απάντηση του κ. Σουλτς μόλις πριν από ελάχιστες ημέρες, μου απαντά ότι μου απευθύνει την επιστολή του με καθυστέρηση γιατί είχε διακοπές, δεν απαντά σε καμία από τις αιτιάσεις σε σχέση με τον παράνομο εκβιασμό και την συμμετοχή και του ιδίου μέσα από τις δηλώσεις του σε αυτήν την εκστρατεία τρομοκράτησης του λαού με όργανο το δημόσιο χρέος, με εργαλείο το δημόσιο χρέος, ευχαριστεί για την επιστολή του Πορίσματος της Επιτροπής και επικαλείται το πόσες φορές επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Τσίπρα μετά την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης. θεωρώ ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων αυτή η στάση ενός προέδρου του ευρωκοινοβουλίου που οφειλε άλλη θεσμική ευθύνη να επιδείξει απέναντι σε αυτό το μείζον ζήτημα που αφορά την καταδυνάστευση του ελληνικού λαού όπως και άλλων λαών της Ευρώπης μέσα από την υπερχρέωση και τον υπερδανεισμό για τον οποίο έχουν ευθύνη και οι θεσμικοί παράγοντες και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι. Η ελληνική κυβέρνηση μετά την εμφάνιση του πρωθυπουργού της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο στις 8 Ιουλίου ανέλαβε πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση όχι της χρήσης του Πορίσματος της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους αλλά προς την κατεύθυνση της παραδοχής της νομιμότητας του δημοσίου χρέους και της εξεύρεσης τρόπων αποπληρωμής του. Στις 9 Ιουλίου δρομολογήθηκε διαδικασία εξουσιοδότησης προς την κυβέρνηση με κατεπείγουσα διαδικασία στο κοινοβούλιο προκειμένου αυτή να συνάψει συμφωνία που εν πολλοίς συνέπιτπε κατά περιεχόμενο με εκείνα που είχαν απορριφθεί με το δημοψήφισμα. Η εξουσιοδότηση αυτή δόθηκε από μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής, με συμμετοχή των βουλευτών κομμάτων της αντιπολίτευσης ενώ πολλοί από τους βουλευτές του κυρίου τότε κυβερνώντος κόμματος συμπεριλαμβανομένης και εμού, ως προέδρου της Βουλής, και εκείνης που ίδρυσε την Επιτροπή Αλήθειας, δηλώσαμε παρών και καταγράψαμε τον κίνδυνο να απεμπολίσει η Ελλάδα αυτό που αποτελούσε κυριαρχικό της δικαίωμα και σπάνιο πολύτιμο εργαλείο για το λαό. Μετά την εξουσιοδότηση ακολούθησε η συνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου με περιεχόμενο εν πολλοίς αυτό που είχε απορρηφθεί με το δημοψήφισμα και με παραδοχή της υποχρέωσης της χώρας να αποπληρώσει το χρέος που η επιτροπή είχε καταγράψει ως παράνομο, αθέμιτο, επωνύδιστο, απεχθές δηλαδή, και μη βιώσιμο. Σύμφωνα με την συνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου στην ελληνική βουλή εισήχθησαν τρία κατεπείγοντα νομοσχέδια με την πιο συντετμιμένη διαδικασία που έχει ποτέ καταγραφεί στο ελληνικό κοινοβούλιο με ασφυκτικές προθεσμίες και όγκο νομοθετικής,ε.. νομοθετικών προβλέψεων που ήταν αδύνατον να επεξεργαστεί οποιοσδήποτε βουλευτής. Στις 15 Ιουλίου ψηφίστηκε το πρώτο τέτοιο νομοσχέδιο πάνω από 100 σελίδων οι οποίες συναρθρώθηκαν σε ένα μόνο άρθρο σε 24 ώρες. Στις 22 Ιουλίου, 1000 σελίδες, σε τρία άρθρα εκ των οποίων το ένα περιλάμβανε ολόκληρο τον κώδικα πολιτικής δικονομίας που είχε προετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση και τον οποίο είχε απορρίψει με δημοψήφισμα το 93% των δικηγόρων όλης της χώρας στο πρώτο πανελλαδικό δημοψήφισμα που είχε διενεργηθεί. Πρόκειται για τον κώδικα προτιμώνται στη διαδικασία κατάσχεσης οι τράπεζες έναντι του ελληνικού δημοσίου και έναντι των εργαζομένων. Είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο είχε απορρηφθεί από το σύνολο των δικαστικών ενώσεων της χώρας, από πάρα πολλούς κοινωνικούς φορείς είχε εξαγγελθεί επ αόριστον προκειμένου να προστατευθεί η κοινωνία από αυτό το κοινωνιοκτόνο μέτρο, και είχε τελικά ματαιωθεί η ψήφισή του μετά τη διάλυση της Βουλής τον Δεκέμβρη του 2014. Το εισήγαγε στις 22 Ιουλίου του 2015 ο υπουργός ο οποίος το είχε δημόσια στυλιτεύσει, ο κύριος Παρασκευόπουλος,  λέγοντας ότι δεν υπάρχει δυνατότητα καμίας τροποποίησής του, λέγοντας ότι διαφωνεί αλλά εξαναγκάζεται να το εισαγάγει, και επίσης λέγοντας ότι θεωρεί ότι η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να ψηφίσει ό,τι της ζητούν η Βουλή προκειμένου να μην υπάρξει άτακτη χρεοκοπία. Αυτό το άρθρο, λοιπόν, που περιλάμβανε στην πραγματικότητα 1008 άρθρα του κώδικα  πολιτικής δικονομίας και του εισαγωγικού νόμου του κώδικα πολιτικής δικονομίας, αποτέλεσε το ένα από τα τρία άρθρα του νομοσχεδίου, το δεύτερο άρθρο περιλάμβανε 130 άρθρα περί ενσωμάτωσης οδηγίας της ευρωπαϊκής ένωσης για τις τράπεζες. Κανένα από τα άρθρα δεν διαβάστηκε από τους βουλευτές, ήτανε χρονικά αδύνατο,και ήτανε συνομολογημένο. Την ημέρα λοιπόν εκείνη, απύφθηνα επιστολή πρός τον πρωθυπουργό της χώρας και τον πρόεδρο της δημοκρατίας επισημαίνοντας από θεσμική υποχρέωση ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες εισάγεται το νομοσχέδιο δεν εγγυάται την τήρηση του συντάγματος, την θωράκιση της δημοκρατικής λειτουργίας, την άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας του κοινοβουλίου, ούτε την κατά συνείδηση ψήφο του βουλευτή. Κατέγραψα όλες τις παραβιάσεις της κοινοβουλευτικής και της δημοκρατικής τάξης και νομιμότητας, αναφέρθηκα στην επιστολή μου στον κύριο Σούλτς και ζήτησα από τον κ. Παυλόπουλο και τον κ. Τσίπρα να κοινοποιήσουν την επιστολή μου στους ομολόγους τους, βγάζοντάς τους έτσι από τη δύσκολη θέση να γράψουν οι ίδιοι αυτά που όφειλαν να επισημάνουν. Δυστυχώς η αντίδραση του κ.Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν ότι δεν έχει την θεσμική και την πολιτική ιδιότητα να κοινοποιήσει την επιστολή μου και μου απύφθηνε την μομφή ότι αυτά αποτελούν προσωπικές μου απόψεις. Ευτυχώς βεβαίως τα πρακτικά της Βουλής είναι καταγεγραμμένες όλες οι παρεμβάσεις των υπουργών και του ίδιου του πρωθυπουργού που ρητά αναφέρονται σε εκβιασμό και εισαγωγή νομοθεσίας παρά τη βούληση της κυβέρνησης. Αυτά νομίζω ότι αποτελούν εκπληρωση των οσων έχει κάνει η επιτροπή στο προκαταρκτικό της πόρισμα σε σχέση με τις συνθήκες εισαγωγής νομοθεσίας η οποια συναρτάται με την ανάληψη και την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Το τρίτο νομοσχέδιο το οποίο εισήχθη με κατεπείγουσα διαδικασία και μάλιστα επιχειρήθηκε να παρακαμφθεί ακόμη και η διαδικασία της διάσκεψης των προέδρων ήταν η εξουσιοδότηση προς την κυβέρνηση να υπογράψει το τρίτο μνημόνειο. Αυτό έγινε στις 13 Αυγούστου του 2015, είχε προηγηθεί στις 31 Ιουλίου του 2015, υπόμνησή μου με επιστολή μου προς τον πρωθυπουργό ότι εκκρεμούσε η συζήτηση του πορίσματος της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους στην ολομέλεια της βουλής. Αυτή η επιστολή δεν απαντήθηκε ποτέ και ποτέ δεν ορίστηκε από την κυβέρνηση ημερομηνία κατά την οποία θα μπορούσε να συζητηθεί με την παρουσία της κυβέρνησης το προκαταρκτικό πόρισμα της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους. Ωστόσο στη συνέντευξη τύπου που έδωσα στις 5 Αυγούστου για τον απολογισμό του έργου σε επίπεδο προέδρου της βουλής για το πρώτο εξάμηνο ανήγγειλα και αυτή την συζήτηση που εξακολουθούσα να πιστεύω ότι πρέπει να γίνει σε επίπεδο ολομέλειας. Παρενεβλήθη η ψήφιση του τρίτου, της εξουσιοδότησης για υπογραφή του τρίτου μνημονείου, αυτή έγινε με αιφνιδιαστικό άνοιγμα της Βουλής για την οποία η κύβερνηση είχε ζητήσει να κλείσει. Εκκλήθησαν άπαντε κατεπειγόντως για να συγκροτηθούν οι αρμόδιες διαδικασίες και επιτροπές όπως η διάσκεψη των προέδρων, οι επιτροπές της βουλής και η ολομέλεια. Στη διάρκεια της συζήτησης με κατεπείγουσα διαδικασία ενός νομοσχεδίου που αριθμούσε αρκετές εκατοντάδες σελίδες εισήχθησαν και δύο τροπολογίες καποιων εκατοντάδων σελίδων και αυτές. Η μία αφορούσε περικοπές στις συντάξεις και περιστολή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, μολονότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται απο το σύνταγμα να γίνεται με τροπολογία και πρέπει να γίνεται με αυτοτελές νομοσχέδιο. 400 περίπου σελίδες ψηφίστηκαν χωρίς να έχουν διαβαστεί από κανέναν και άλλες 100 σε επίπεδο τροπολογιών, και πέντε μέρες αργότερα η κυβέρνηση δήλωσε ότι παραιτείται. Κατά τη συνταγματική τάξη έπρεπε να ενημερωθεί η βουλή για τη παραίτηση της κυβέρνησης. Η βουλή δεν ενημερώθηκε, παρακάμφθηκε, δρομολογήθηκε η διαδικασία διερευνιτικών εντολών για την εξεύρεση κοινοβουλευτικής διαδικασίας χωρίς καν να δωθεί η εντολή στο πρώτο κόμμα, και ως πρόεδρος της βουλής διαγιγνώσκοντας πια ότι επισπευδόταν η διάλυση της βουλής προκειμένου να ακυρωθούν και οι πρωτοβουλίες που είχαν αναληφθεί, συγκάλεσα τη διάσκεψη των προέδρων, προκειμένου να αποφασίσει να συζητήσει στην ολομέλεια δύο αντικείμενα που είχαν προαποφασιστεί. Το ένα ήταν η προκαταρκτική έκθεση της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους και το άλλο ήταν το πόρισμα και οι εργασίες της επιτροπής για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Κι επειδή έχουμε ανάμεσά μας πολλούς γερμανούς αλληλέγγυους στην διεκδίκηση του ελλήνικού λαού του γερμανικού χρέους τους οποίους καλωσορίζουμε και τους ευχαριστούμε για την παρουσία τους, θέλω να τους ενημερώσω ότι δυστυχώς η πλειοψηφία των κομμάτων και των βουλευτών μέσα από την αποχή τους, μη προσερχόμενοι, όλα τα κόμματα, η πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, το σύνολο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, της Χρυσής Αυγής, του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, του Κουμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του ΠΑΣΟΚ, δεν προσήλθαν συντονισμένα και συναποφασισμένα, για να μην υπάρξει απαρτία και να μην γίνει η συζήτηση, ούτε του ζητήματος των γερμανικών οφειλών ούτε του πορίσματος της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους, μολονότι και τα δύο αυτά είχαν προαποφασιστεί από την διάσκεψη των προέδρων. Και αφού ματαιώθηκε αυτή η προγραμματισμένη συζήτηση για τις 25 και 26 Αυγούστου του 2015, στις 28 Αυγούστου του 2015 διαλύθηκε και η Βουλή. Και αφού διαλύθηκε η Βουλή, σύμφωνα με τον Κανονισμό και το Σύνταγμα, παραμένουν θεσμικοί εκπρόσωποι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας η πρόεδρος της βουλής και οι αντιπρόεδροι της βουλής. Είναι τα μόνα κοινοβουλευτικά πρόσωπα που διατηρούν την θεσμική τους υπόσταση μέχρι τη συγκρότηση της νέας βουλής, και την εκλογή νέου προεδρείου.[...]

Χρονικό σημείο, 1:19:00

[...] Εκείνο όμως το οποίο με ενέβαλε σε ιδιαίτερη αναησυχία, ήταν το γεγονός ότι η μόνιμη αντιπροσωπεία της ελληνικής ομάδας στον ΟΗΕ, δεν είχε εντολές μέχρι και τις 3 Σεπτεμβρίου για το τι θα έπραττε στη ψηφοφορία στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Σεπτεμβρίου. Την ψηφοφορία αυτή την παρα πολύ σημαντική, σε σχέση με την υιοθέτηση βασικών αρχών για το δημόσιο χρέος από πλευρά ΟΗΕ. Τις βασικές αυτές αρχες τις είχε διαμορφώσει η Ad hoc επιτροπή που δημιουργηθήκε με πρωτοβουλία της Αργεντινής όπως ανέφερε προηγουμένως ο Ερίκ Τουσέν. Οι βασικές αυτές αρχές για ισοτιμία, για δικαιοσύνη, για διαφάνεια,για σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας των λαών, μία προς μία, έχουν παραβιαστεί στην περίπτωση της Ελλάδας.  Η Ελλάδα είχε κάθε συμφέρον, και οι εκπρόσωποί της είχαν καθήκον να υπερψηφίσουν μια τέτοια απόφαση που αποτελεί εργαλείο στα χέρια του λαού και της χώρας, κι όμως η μόνιμη αντιπροσωπεία μας στον ΟΗΕ δεν είχε οδηγίες. Οι οδηγίες που είχαν δωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και ειδικότερα από τον κ.Βενιζέλο που ήταν ο υπουργός εξωτερικών, ήτανε οδηγίες αποχής. Αποχής της Ελλάδας από την υπερψήφιση αποφάσεων που τη συμφέρουν. Και δεν νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο εξώφθαλμη καταγραφή του καταναγκασμού, του εξαναγκασμού, του εκβιασμού, όταν υποχρεώνεται μια χώρα να ψηφίζει αντίθετα με τα συμφέροντά της. Αντίθετα με τα συμφέροντα του πληθυσμού της. Στην διάρκεια του εφταμήνου της κυβέρνησης Τσίπρα η οδηγία που είχε δωθεί στη μόνιμη αντιπροσωπεία ήταν να συμμετέχει στις διαδικασίες της επιτροπής, της Ad Hoc επιτροπής για το χρέος χωρίς όμως να τοποθετείται. Κι έτσι συμμετείχε σιωπηρά. Όταν παραιτήθηκε η κυβέρνηση Τσίπρα, η αντιπροσωπεί έμεινε χωρίς οδηγίες. Με ενημέρωσε οτι υπήρχε τεράστια πίεση από πλευράς της θεσμικής εκπροσώπησης της ευρωπαϊκής ένωσης να μην πηγαίνουν καν οι αντιπρόσωποι των ευρωπαϊκών χωρών στις διαδικασίες αυτής της επιτροπής. Κι ότι υπήρχε τεράστια πίεση επίσης, να μη ψηφίσει καμία ευρωπαϊκή χώρα τις αρχές του ΟΗΕ για την σύναψη, ανάληψη και την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους. Ενημέρωσα και τη μόνιμη αντιπροσωπεία μας στον ΟΗΕ, αλλά και τους εκπροσώπους άλλων χωρών που συμμετείχαν στις διαδικασίες της επιτροπής ότι εδώ υπάρχει μια μείζων σύγκρουση συμφερόντων. Η ευρωπαϊκή ένωση, εν προκειμένω, είναι ξεκάθαρο ότι λειτουργεί ως δανειστής και όχι ως θεματοφύλακας των Συνθηκών που εγγυώνται την ανεξαρτησία, την αξιοπρέπεια των λαών, την ισοτιμία των κρατών μελών και τη δημοκρατία. Ότι αυτή η σύγκουση συμφερόντων δεν νομιμοποιούσε την ευρωπαϊκή ένωση να επιζητεί κοινή θέση των μελών της αφού στα μέλη αυτά ξεκάθαρα συγκαταλέγονται δανειστές και δανειζόμενοι. Κι αφού ανάμεσα σε δανειστές και δανειζόμενους υπάρχει ένας ξεκάθαρος εκβιασμός που έχει προσλάβει διαστάσεις πολεμικών ενεργειών, εχθροπραξιών με οικονομικά μέσα. Γιατί δεν είναι τίποτε λιγότερο από εχθροπραξία με οικονομικά μέσα, το κλείσιμο των τραπεζών που καταγράφηκε ήδη από το 2013 στην περίπτωση της Κύπρου, όταν το Μάρτιο του 2013 για να εξαναγκαστεί το κυπριακό κοινοβούλιο να αλλάξει την ψήφο του μέσα σε μια βδομάδα. Του κλεισίματος των τραπεζών και του κλεισίματος της ρευστότητας για τις τράπεζες από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, που καταγράφηκε και στην Ελλάδα αμέσως μετά την προκύρηξη του δημοψηφίσματος και συνοδεύτικε από απειλητικές, εκβιαστικές, τρομοκρατικές δηλώσεις αξιωματούχων της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και κυβερνητικών παραγόντων άλλων κρατών-μελών της ευρωπαϊκής ένωσης σε σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Οι δηλώσεις  «οι Έλληνες πρέπει να ψηφίσουν ΝΑΙ» γιατί αν ψηφίσουν ΟΧΙ θα είναι πού δύσκολα τα πράγματα, θα βγουν από το ευρώ, θα πάμε σε χειρότερη συμφωνία και ούτω καθ εξής ήταν καραμέλα στα χείλη του κ. Σουλτς, του κ.Ντράγκι, του κ.Τουσκ, του κ. Νταιζελμπλουμ, ον ουκ έστιν αριθμός, του κ.Γιουνκέρ, ον ουκ έστιν αριθμός εκπροσώπων που όφειλαν με άλλον τρόπο να συμπεριφέρονται. Επιστρέφοντα από τη Νέα Υόρκη και από τον ΟΗΕ, ζήτησα αμέσως να δω τον υπηρεσιακό υπουργό εξωτερικών, τον κ.Μολιβιάτη, προκειμένου να του θέσω το ζήτημα ότι θα πρεπε η χώρα μας να ψηφίσει θετικά σε αυτήν την ψηφοφορία. Διότι ήταν αδιανόητο η χώρα μας να απόσχει σε μία τόσο σημαντική ψηφοφορία για το χρέος που της έδινε ένα όπλο απέναντι σε εκείνους που θέλουν την αποπληρωμή του χρέους. Σημειώνω ότι στο μνημόνειο, στο τρίτο μνημόνειο και την ανακοίνωση του Eurogroup που ακολούθησε,για άλλη μια φορά καταγράφεται παραδοχή της βιωσιμότητας του χρέους και αποδοχής της αποπληρωμής του, ενάντια στα συμπεράσματα και στις επισημάνσεις της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους. Και χωρίς να υπάρξει καμία εξήγηση γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε αυτό το όπλο που η επιτροπή μας έδωσε στην κυβέρνηση. Ο υπηρεσιακός υπουργός εξωτερικών με ενημέρωσε ότι είχε δώσει αντίθετη εντολή. Ότι είχε δώσει την εντολή αποχής της Ελλάδας από την ψηφοφορία αυτή. Με ενημέρωσε ότι την αποχή αυτή εισηγήθηκε και ο υπηρεσιακός υπουργός οικονομικών κ. Χουλιαράκης, ο οποίος σημειοτέον ήταν ο διαπραγματευτής για την ελληνική κυβέρνηση στο κατώτερο των υπουργών επίπεδο και βασίστηκε επίσης σε παλαιότερο έγγραφο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους του ΟΔΥΧ. Του επισήμανα ότι αυτή η εντολή κατά την θέση μου και με την ιδιότητα της προέδρου της Βουλής και με την ιδιότητα του μέλους της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους ήτανε μια εντολή αντίθετη προς τα συμφέροντα της χώρας μας. Και ότι είναι ακατανόητο να δίνεται τέτοιου είδους εντολή σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία για τη χώρα. Έκανα δημόσιες δηλώσεις γι αυτό το θέμα στς 9 Σεπτεμβρίου, την παραμονή της ψηφοφορίας στην γενική συνέλευση. Μέχρι και την ψηφοφορία στην οποία η Ελλάδα απήχε κατά τις οδηγίες, τηρήθηκε σιγή ασυρμάτου από πλευράς εκείνων που έπρεπε λογικά να μιλήσουν. Μετά την ψηφοφορία και μετά το σάλο που δημιουργήθηκε ο πρώην τότε και νυν από σήμερα, ξανά, υπουργός εξωτερικών κ. Κοτζιάς με δημόσιες δηλώσεις του διαμαρτυρήθηκε για την εντολή αποχής  και ισχυρίστηκε ότι υπήρχαν εντολές θετικής ψήφου. Εισηγούμαι στην επιτροπή μας να ζητήσει -γιατί αυτό είναι ένα κρήσιμο ζήτημα που αφορά και το έργο της επιτροπής και την εκπροσώπηση της Ελλάδας και την διαφύλαξη των συμφερόντων του λαού έναντι αυτού του απεχθούς, επωνύδιστου και παράνομου χρέους- να ζητήσει από τον υπουργό εξωτερικών, που σήμερα ορκίστηκε ξανά, να της διαβιβάσει τις εντολές, τα τηλεγραφήματα, την καταγραφή της οδηγίας αυτής την οποία επικαλέστηκε, αυτά είναι δημόσια έγγραφα και πρέπει να είναι δημόσια έγγραφα, αφορού το μέλλον της χώρας και αφορούν την απόδοση δικαιοσύνης και αλήθειας στον ελληνικό λαό και γενικά στου λαούς του κόσμου. Στο διάστημ από την έκδοση του προκαταρκτικού μας πορίσματος, έκανα θεωρώ σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες, μέσα σε κοινοβουλευτική θύελα και υπό πραγματική κατάσταση πολλαπλών απειλών, εκφοβιστικών και υπονομευτικών ενεργειών, όλα εκείνα που το καθήκον μου επέτασε προκειμένου να κρατήσουμε ζωντανή την υπόθεση της διαγραφής ενός χρέους που ο λαός μας και οι επόμενες γενιές δεν πρέπει να πληρώσουν. Όταν ξεκινούσαμε αυτή τη διαδικασία της επιτροπής ένα νέο παιδί, φοιτητής, ο Σταύρος ο Παπαϊωάννου που τον γνώρισα εδώ μέσα ως έναν άνθρωπο που συμμετείχε στο κίνημα για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους και που τον κάλεσα να δουλέψει μαζί μου στην προεδρία της βουλής, έκανε μία συγκλονιστική αφήγηση. Περιέγραψε το δημόσιο χρέος και την κατάσταση των λαών που  εκβιάζονται υπό το χρέος ως την κατάσταση κάποιου ο οποίος ξυπνά και βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι σκοτάδι, είναι στο πέλαγος, είναι σε μια βάρκα με κουπιά, δεν ξέρει πώς βρέθηκε εκεί, ούτε γιατί, το μόνο που ξέρει είναι ότι πρέπει να κάνει κουπί. Και είπε ο Σταύρος, τι άλλο είναι αυτό από δουλεία. Και αναφέρθηκε στα παιδιά αυτής της χώρας που γεννιούνται χωρίς να έχουν επιβαρύνει το δημόσιο προϋπολογισμό και με την πρώτη τους αναπνοή τότε, καλούνταν να πληρώσουν 32.000€ το καθένα. Κάθε μωρό χρεωμένο με 32.000€. Σήμερα, λυπάμαι που το λέω, αλλά κάθε μωρό αυτής της χώρας είναι χρεωμένο με 40.000€. Γιατί με την εξουσιοδότηση υπογραφής του τρίτου μνημονείου η χώρα μας φορτώθηκε με άλλα 86δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια. 40.000€ για ένα μωρό δεν μπορεί να είναι δικαιοσύνη. Και δικαιούμαστε και υποχρεούμαστε να προστατεύσουμε και αυτά τα παιδιά και τις επόμενες γενιές και την αλήθεια και την δημοκρατία. Το έργο της επιτροπής εμπλουτίζεται, οι συνθήκες επιδιενώνονται, νομίζω όμως ότι η μέχρι σήμερα πορεία μας αποδεικνύει ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπηρετήσουμε έναν σκοπό που ξεπερνάει και την επιτροπή μας και εμάς, αλλά και έναν σκοπό που δίνει υπαρξιακή ουσία και δημοκρατικό νόημα στην πορεία μας και στην πορεί αυτού του κόσμου. Ευχαριστώντας σας όλους και όλες, ευχαριστώντας ιδιαιτέρως τα μέλη της επιτροπής αλλά και όλους τους πολίτες που την πλαισίωσαν, και όλους και ολες όσοι συνέβαλαν. Θα ανέβω τώρα στην έδρα προκειμένου να καλέσω στο βήμα τους επόμενους ομιλητές για την συνεδρίασή μας. Σας ευχαριστώ θερμά.»

Μέρος Β'

Hellenic Parliament TV

Συνεδρίασης της 24/9/2015

Μέρος Α'

 

Συνέντευξη Τύπου Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους (25/09/2015)

Μέρος Β'

Συνέντευξη τύπου Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους 21/12/2015

 

 

 .

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ Μέρος ΧVIII - ΔΗΛΩΣΗ ΕΕΔΑ

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑ

Μέρος ΧVIII

_

ΔΗΛΩΣΗ ΕΕΔΑ

pdf
για την επίδραση των συνεχιζόμενων μέτρων λιτότητας
στα δικαιώματα του ανθρώπου

Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) είναι το ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της ελληνικής Πολιτείας σε θέματα προστασίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Έχει συσταθεί με το Ν 2667/1998 σύμφωνα με τις Αρχές των Παρισίων των Ηνωμένων Εθνών. Σε αυτήν εκπροσωπούνται τριάντα δύο φορείς (ανεξάρτητες Αρχές, πανεπιστημιακές σχολές νομικών και πολιτικών επιστημών, συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΜΚΟ, πολιτικά κόμματα και υπουργεία).

Δήλωση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) για την επίδραση των συνεχιζόμενων μέτρων λιτότητας στα δικαιώματα του ανθρώπουΗ Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της ελληνικής Πολιτείας σε θέματα προστασίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ν. 2667/1998), σε συνέχεια των ομόφωνων αποφάσεών της για την κατάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα κατά την εφαρμογή μέτρων αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης1, 

Ι. Λαμβάνοντας υπόψη
  

1. τις αποφάσεις των ανωτάτων εθνικών δικαστηρίων2, καθώς και τις αποφάσεις και εκθέσεις εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών ελεγκτικών οργάνων3 για την συνεχιζόμενη παραβίαση σημαντικού αριθμού δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσης και της εφαρμογής μέτρων λιτότητας, 

ΙΙ. Επανέρχεται στις επισημάνσεις της ότι 

2. τα μέτρα λιτότητας παραβιάζουν θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές και θίγουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του ανθρώπου, όπως την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 και 2 Σ) και την ειδικότερη έκφραση αυτής, ήτοι την συνεισφορά των πολιτών στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους (άρθρο 4 παρ. 5 Σ), τα δικαιώματα σε ισότιμη πρόσβαση στην παιδεία (άρθρο 16 παρ. 2 Σ), στην ιδιοκτησία (άρθρο 17 Σ), στην υγεία (άρθρο 21 παρ. 3 και άρθρο 5 παρ. 5 Σ), το δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22 παρ. 1 Σ) και στην κοινωνική ασφάλιση (άρθρο 22 παρ. 5 Σ), τη συνδικαλιστική ελευθερία (άρθρο 23 Σ), την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Σ), την αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθρο 25 παρ. 4 Σ) καθώς και την αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Προσβάλλουν την αξία του ανθρώπου, ο σεβασμός και η προστασία της οποίας αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας (άρθρο 2 Σ), δυσχεραίνουν σοβαρά την ανάπτυξη της προσωπικότητας καθενός (άρθρο 5 Σ), κλονίζουν το κοινωνικό κράτος δικαίου (άρθρο 25 παρ. 1 Σ) και υπονομεύουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας (άρθρο 106 Σ), 

3. αρμόδια ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα διαπιστώνουν ότι τα μέτρα λιτότητας παραβιάζουν ευρωπαϊκούς και διεθνείς κανόνες ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα τονίζουν ότι οι όροι χρηματοδότησης των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ή άλλων μηχανισμών, ευρωπαϊκών ή διεθνών, οικονομικής ή χρηματοπιστωτικής στήριξης ενός Κράτους δεν μπορούν να παρακάμπτουν την υποχρέωση σεβασμού των κανόνων του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν δεσμεύει εξίσου και Κράτη που μετέχουν στους μηχανισμούς αυτούς, όπως τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 
ΙΙΙ. Υπενθυμίζει εκ νέου τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και όλων των Κρατών Μελών της από

 4. τη Συνθήκη ΕΕ, η οποία καθιστά τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα θεμελιακές αξίες της ΕΕ, θέτει ως πρωταρχικό στόχο την προώθησή τους και θεσπίζει κοινωνικούς στόχους (κοινωνική ένταξη, κοινωνική προστασία και δικαιοσύνη, κοινωνική πρόοδο), οι οποίοι συνδέονται άρρηκτα με τους οικονομικούς στόχους της και είναι καθοριστικοί για την αποτελεσματικότητα αυτών των οικονομικών στόχων (άρθρα 2 και 3 παρ. 1 και 3 ΣυνθΕΕ). Άλλωστε, όπως υπογραμμίζει το Δικαστήριο της ΕΕ, η ΕΈ «δεν περιορίζεται σε μια οικονομική ένωση, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να εξασφαλίζει, με κοινή δράση, την κοινωνική πρόοδο και να επιδιώκει τη διαρκή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των ευρωπαϊκών λαών, όπως τονίζεται στο Προοίμιο της Συνθήκης»4,
5. τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, ο οποίος απηχεί τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των Κρατών Μελών και τους κανόνες των διεθνών συνθηκών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν επικυρώσει όλα τα Κράτη Μέλη, κατοχυρώνει αδιαίρετα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, με πρώτο το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια», διακηρύσσει ότι η ΕΈ «τοποθετεί τον άνθρωπο στην καρδιά της δράσης της»5 και δεσμεύει ρητά τόσο τα Κράτη Μέλη, όσο και τους θεσμούς της ΕΕ. Λόγω αυτής της δέσμευσης των θεσμών της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εθνικών Θεσμών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ENNHRI) έστειλε ανοικτές επιστολές στον Πρόεδρο της Επιτροπής και τον Πρόεδρο της ΕΚΤ, καλώντας τους να λάβουν μέτρα προς εξάλειψη των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επέφεραν τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα6. 

ΙV. Διαπιστώνει με ιδιαίτερη ανησυχία ότι η εφαρμογή μέτρων λιτότητας επί μακρό χρόνο, κατά τρόπο που λαμβάνει χαρακτηριστικά διαρκούς κατάστασης

6. οδηγεί σε υποβάθμιση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελικά σε μη πραγμάτωσή τους,

7. αντιστρέφει την ιεράρχηση των αξιών και των στόχων της ΕΕ, δίνοντας προτεραιότητα στους δημοσιονομικούς στόχους σε βάρος θεμελιωδών κοινωνικών αξιών και διαταράσσοντας τη δίκαιη ισορροπία οικονομικών και κοινωνικών στόχων κατά την εφαρμογή εθνικής πολιτικής ανάκαμψης από την κρίση χρέους,

8. υπονομεύει τη δυνατότητα της Πολιτείας να εγγυηθεί βασικά οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα εξαιτίας των δραστικών περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες,

9. αποδομεί το Κοινωνικό Κράτος και εντείνει την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού, με αποτέλεσμα να φτωχοποιείται και να εξαθλιώνεται ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού, να διευρύνεται το κοινωνικό χάσμα και να διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός, όπως τονίζουν διεθνή όργανα7

10. ενισχύει ακραία και μισαλλόδοξα στοιχεία και κλονίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς,

11. αποστερεί την δυνατότητα εκπλήρωσης θεμελιωδών υποχρεώσεων ως προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που λόγω της γεωγραφικής τους θέσης αποτελούν κύριο σημείο εισόδου και διαχείρισης μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την ΕΕ,

12. διαβρώνει τα θεσμικά θεμέλια της ΕΕ ως μιας ένωσης λαών, που στηρίζεται στο σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ισότητας και της αλληλεγγύης.

V. Καλεί και πάλι επειγόντως τόσο τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα Κράτη Μέλη της ΕΕ, όσο και τα όργανα της ελληνικής Πολιτείας

13. σε ειλικρινή και άμεση συστράτευση προς διάσωση των αξιών που στηρίζουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό: της αξιοπρέπειας και της αξίας του ανθρώπου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης,

14. σε σύμπραξη στη διαμόρφωση μόνιμου μηχανισμού αξιολόγησης και αποτίμησης των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας, όχι μόνο ως προς την απόλαυση, αλλά και ως προς την πρόσβαση στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των προσώπων που διαβιούν στο έδαφος της ΕΕ (Human Rights Impact Assessment)8,προς την κατεύθυνση

15. της αποκατάστασης της ρυθμιστικής βαρύτητας των δικαιωμάτων του ανθρώπου στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής,

16. της διαρκούς στάθμισης των συνεπειών των δημοσιονομικών μέτρων στην κοινωνική προστασία και ασφάλεια, και της δέσμευσης για την προστασία της κοινωνικής συνοχής, τα οποία οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα Κράτη Μέλη της ΕΕ, χωριστά και από κοινού, έχουν υποχρέωση να εγγυώνται. 

ΙV. Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Εισαγωγικές παρατηρήσεις

H EEΔΑ, ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εξετάζει inter alia την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εκφέροντας σχετική γνώμη προς τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και υποβάλλει συστάσεις και προτάσεις, για τη λήψη νομοθετικών, διοικητικών ή άλλων μέτρων που συμβάλλουν στη βελτίωση της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου (Ν 2667/1998, άρθρο 1 παρ. 6 εδ. β΄ και ι΄). 

Στο πλαίσιο αυτό, η Ολομέλεια της ΕΕΔΑ έχει υιοθετήσει ομόφωνα, από το 2010, σειρά συστάσεων σχετικά με το αρνητικό αντίκτυπο της οικονομική κρίσης και των μέτρων λιτότητας στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα9. Στις αποφάσεις της αυτές η ΕΕΔΑ διαπίστωσε τη ραγδαία και δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού και την αποδόμηση του Κοινωνικού Κράτους, που οδήγησαν σε εξαθλίωση μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, διεύρυναν το κοινωνικό χάσμα, διέρρηξαν τον κοινωνικό ιστό, ενίσχυσαν ακραία και μισαλλόδοξα στοιχεία και κλόνισαν τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Πέραν αυτού όμως η ΕΕΔΑ επεσήμανε και ότι αφότου άρχισαν να λαμβάνονται τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο του «μηχανισμού στήριξης», καμία αξιολόγηση των επιπτώσεών τους στα δικαιώματα του ανθρώπου δεν είχε πραγματοποιηθεί, σε διαβούλευση με τους ενδιαφερομένους φορείς10. 

Με αφορμή τη διαπίστωση αυτή και προς την κατεύθυνση εξειδίκευσης των προτάσεων της, η ΕΕΔΑ11 επισημαίνει τον τρόπο με τον οποίο η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου καθίσταται βασικό εργαλείο για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ιδίως σε περιόδους κρίσης (Α), και περιγράφει βασικά χαρακτηριστικά της (Β). 

Β. Η αναγκαιότητα για Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Γενικό πλαίσιο

Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου δεν προβλέπεται ρητά στα διεθνή ή ευρωπαϊκά κείμενα δικαιωμάτων του ανθρώπου, όμως τείνει να καθιερωθεί σε διεθνές επίπεδο ως σημαντικό εργαλείο για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου. 

Το 1979, ήδη, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ είχε συστήσει στην (τότε) Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου να αναλογιστεί κατά πόσο είναι αναγκαίο να πραγματοποιείται μία δήλωση για τις επιπτώσεις στα δικαιώματα του ανθρώπου (‘a human rights impact statement’), κατά τα πρότυπα αυτών που αφορούν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, πριν από την υλοποίηση συγκεκριμένων αναπτυξιακών προγραμμάτων ή κατά το σχεδιασμό ενός γενικότερου αναπτυξιακού σχεδίου ή προγράμματος12. 

Αρκετά χρόνια αργότερα, στο Γενικό Σχόλιο υπ’άριθμ. 2 για τα μέτρα διεθνούς τεχνικής βοήθειας, η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Κοινωνικά, Οικονομικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα13 επισήμανε ότι τα όργανα του ΟΗΕ πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την πρόταση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την διενέργεια ανάλυσης επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου σε σχέση με όλες τις μεγάλης κλίμακας αναπτυξιακές δραστηριότητες. 

Στο ίδιο πνεύμα, με τη Διακήρυξη της Βιέννης, συστήθηκε σε όλα τα όργανα του ΟΗΕ να προβαίνουν σε εκτίμηση των επιπτώσεων των στρατηγικών τους και των πολιτικών τους στην απόλαυση των δικαιωμάτων του ανθρώπου14.

Έκτοτε, η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει τύχει της ειδικής προσοχής σειράς οργάνων του ΟΗΕ. Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, στο Γενικό Σχόλιο υπ’αριθμ. 5 καλεί σε διενέργεια ελέγχου επιπτώσεων στα δικαιώματα του παιδιού πριν και μετά από την υιοθέτηση μέτρων που δυνητικά επηρεάζουν τα δικαιώματα του παιδιού. Μάλιστα κρίνει ότι μία τέτοια πρακτική πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε επίπεδο απόφασης και όσο το δυνατόν νωρίτερα κατά τον σχεδιασμό μίας πολιτικής15. 

Ειδικοί Εισηγητές του ΟΗΕ έχουν επίσης συγκεκριμένα εστιάσει στη σπουδαιότητα της ανάλυσης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου. Ήδη το 1998, η Ειδική Εισηγήτρια για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, Katerina Tomasevski, επεσήμανε ότι θα πρέπει να διενεργείται έλεγχος των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου των μακροοικονομικών πολιτικών πριν την υιοθέτηση και εφαρμογή τους16. Από το 2007, μάλιστα, τρεις Ειδικοί Εισηγητές υιοθέτησαν εκθέσεις ειδικά για την επίπτωση στα δικαιώματα του ανθρώπου στο τομέα αρμοδιότητάς τους. Πρόκειται για τον Ειδικό Εκπρόσωπο για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις επιχειρήσεις, τον Ειδικό Εισηγητή για το δικαίωμα στην υγεία και τον Ειδικό Εισηγητή για το δικαίωμα στην τροφή17.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην αξιολόγηση επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου έχει εστιάσει τόσο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) όσο και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). 

Το ΕΔΔΑ σε σειρά αποφάσεών του λαμβάνει υπόψη του κατά πόσο η επίδραση στα δικαιώματα του ανθρώπου ελήφθη υπόψη από τις αρμόδιες αρχές των Κρατών κατά την διαδικασία νομοθέτησης και υιοθέτησης πολιτικών18. 

Αντίστοιχα, το ΔΕΕ, σε απόφαση του της 9ης Νοεμβρίου 2010, κήρυξε άκυρες διατάξεις κανονισμού της ΕΕ, λόγω του δυσανάλογου περιορισμού που επέφερε στα δικαιώματα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής - έτσι όπως αυτά προστατεύονται από το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ - ασκώντας κριτική στο Συμβούλιο και την Επιτροπή για την αποτυχία εκτίμησης, πριν την υιοθέτηση του Κανονισμού, των επιπτώσεων του στα δικαιώματα του ανθρώπου19. 

Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, την ΕΕ, στο πλαίσιο της Στρατηγικής για την αποτελεσματική εφαρμογή του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ που υιοθέτησε η Επιτροπή στις 19 Οκτωβρίου 201020, προβλέφθηκε ότι στις αξιολογήσεις του αντίκτυπου που συνοδεύουν τις προτάσεις της Επιτροπής εξετάζονται, εφόσον κριθεί σκόπιμο, οι επιπτώσεις των προτάσεων στα θεμελιώδη δικαιώματα. Προς τον σκοπό αυτό εξεδόθησαν το 2011 οδηγίες ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματα του ανθρώπου στις εκθέσεις επιπτώσεων της Επιτροπής21, ενώ και το τελευταίο διάστημα παρατηρείται τάση ενίσχυσης της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου στο πλαίσιο της ΕΕ22. Όπως έχει μάλιστα επισημάνει και ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, θεματοφύλακας της χρηστής διοίκησης στην ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει χρηστή διοίκηση χωρίς σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και κατά συνέπεια οι θεσμοί και τα όργανα της ΕΕ οφείλουν πάντα να αναλογίζονται τη συμβατότητα των δράσεών τους με τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις πιθανές επιπτώσεις των δράσεών τους στα θεμελιώδη δικαιώματα23. 

Η ανάλυση των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου καθίσταται επομένως υποχρέωση τόσο των Κρατών όσο και της ΕΕ. 

Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας 

Η ΕΕΔΑ επισημαίνει ότι στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας η αξιολόγηση των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου αποκτά βαρύνουσα σημασία. Σειρά διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων έχουν άλλωστε υπογραμμίσει εμφατικά σε κείμενά τους την αναγκαιότητα της εκτίμησης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου24.

Σε ειδική έκθεσή της, η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για την ακραία φτώχεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου25, συνέστησε την ανάλυση επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου ως βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το 2012, η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα κάλεσε με ανοικτή της επιστολή τα Κράτη-μέρη στο Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα να λαμβάνουν υπόψη τους τις απορρέουσες από αυτό υποχρεώσεις κατά το σχεδιασμό πολιτικών και την υιοθέτηση διεθνών και περιφερειακών προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης26.

Προσπάθειες για την ένταξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην σφαίρα της ανάπτυξης και της οικονομίας, μέσω της ανάπτυξης ελέγχου επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου έχει καταβάλει και ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του ανθρώπου όπως προκύπτει και από την τελευταία του Ετήσια Έκθεση του (Δεκέμβριος 2013-Δεκέμβριος 2014)27.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο Ψήφισμα 2032 (2015) Ισότητα και κρίση, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης καλεί τα Κράτη να διενεργούν έλεγχο των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου και την ισότητα, σε συνεργασία με τις εθνικούς θεσμούς για τα δικαιώματα του ανθρώπου, όταν αναπτύσσουν οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης28. Συγκεκριμένα, δε, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ζητά από τα Κράτη να διενεργούν κοινοβουλευτικό έλεγχο των κυβερνητικών δράσεων για την οικονομική κρίση, εστιάζοντας στη διενέργεια εκτίμησης επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου και την ισότητα, στις περιπτώσεις που δεν έχει ήδη διενεργηθεί.

Αντίστοιχο κάλεσμα περιέχεται και το Ψήφισμα 1884 (2012) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΣΕ «Μέτρα λιτότητας - κίνδυνος για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα». Τα Κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης καλούνται να εξετάσουν προσεκτικά τις βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες επιπτώσεις των προγραμμάτων λιτότητας στις δημοκρατικές διαδικασίες, τα κοινωνικά δικαιώματα, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και τις κοινωνικές υπηρεσίες29.

Ο Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο θεματικό Έγγραφο Προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αναλύει διεξοδικά το ζήτημα της διενέργειας συστηματικών ex ante και ex post αξιολογήσεων των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου και την ισότητα, σε κάθε στάδιο του κύκλου πολιτικής, ώστε να εντοπιστούν οι διασκεδασμένες συνέπειες των πολιτικών λιτότητας στην κοινωνία και να προτρέψουν τους διαμορφωτές πολιτικής να τις διαχειριστούν, ώστε να μην είναι μεροληπτικές30

Μάλιστα στο θεματικό έγγραφο ο Επίτροπος παρατηρεί ότι ενώ η ΕΕ και το ΔΝΤ πραγματοποιούν ετήσιες οικονομικές αξιολογήσεις Κρατών προκειμένου να αξιολογήσουν τη συμμόρφωση αυτών σε δημοσιονομικούς κανόνες, δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για τη συστηματική παρακολούθηση των συνεπειών της οικονομικής πολιτικής στα δικαιώματα του ανθρώπου31.

Προς την ίδια κατεύθυνση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο ψήφισμά του για τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης στα δικαιώματα του ανθρώπου32, επισημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να περιλάβει διατάξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις εκτιμήσεις του αντίκτυπου των νομοθετικών και μη νομοθετικών προτάσεων, των εκτελεστικών μέτρων και των εμπορικών και επενδυτικών συμφωνιών που έχουν σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Στο Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Μαρτίου 2014 σχετικά με τις πτυχές της απασχόλησης και τις κοινωνικές πτυχές του ρόλου και των εργασιών της Τρόικας (ΕΚΤ, Επιτροπή και ΔΝΤ) όσον αφορά τις χώρες της ζώνης του ευρώ που έχουν υπαχθεί σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (2014/2007(INI)), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι τα εν λόγω προγράμματα σχεδιάστηκαν χωρίς επαρκή μέσα για την εκτίμηση των συνεπειών μέσω μελετών αντίκτυπου33. Εκφράζει επίσης δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι οι όροι που επιβλήθηκαν για τη χρηματοδοτική συνδρομή έθεσαν σε κίνδυνο τους κοινωνικούς στόχους της ΕΕ διότι μεταξύ άλλων τα μέτρα είναι ιδιαίτερα επαχθή, ιδίως επειδή η επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης δεν διαγνώστηκε εγκαίρως, διότι έπρεπε να υλοποιηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και διότι δεν διενεργήθηκαν κατάλληλες αξιολογήσεις του αντίκτυπου όσον αφορά τον διανεμητικό αντίκτυπο σε διάφορες ομάδες της κοινωνίας34.

Διαπιστώσεις εθνικών, διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων για την Ελλάδα

Σε ό,τι συγκεκριμένα αφορά την χώρα μας35, η διενέργεια Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου καθίσταται ιδιαίτερα αναγκαία στο πλαίσιο της λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Σε πρόσφατες αποφάσεις της η Ολομέλεια του ΣτΕ τονίζει την αναγκαιότητα «ειδικής, εμπεριστατωμένης και επιστημονικά τεκμηριωμένης μελέτης» για τη στάθμιση των επιπτώσεων μέτρων (σ.σ. των περικοπών των συντάξεων) στο βιοτικό επίπεδο των πληττομένων προσώπων36.

Το έλλειμμα που παρατηρείται στο πεδίο της εκτίμησης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου, αποτελεί διαπίστωση και ευρωπαϊκών και διεθνών ελεγκτικών οργάνων, ειδικά σε ό,τι αφορά τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που έλαβε η χώρα.

Η Επιτροπή Ελέγχου Εφαρμογής των Διεθνών Συμβάσεων της ΔΟΕ ζήτησε ήδη από το 2011 από την ελληνική κυβέρνηση να εντείνει τις προσπάθειές της και να προχωρήσει σε πλήρη και ειλικρινή διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους, προς επανεξέταση των μέτρων λιτότητας που έλαβε ή σχεδιάζει, επανεκτιμώντας τις επιπτώσεις των μέτρων που ελήφθησαν ή επρόκειτο να ληφθούν, διασφαλίζοντας ότι οι συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας λαμβάνονται πλήρως υπόψη κατά τις μελλοντικές δράσεις37. Ανάλογες συστάσεις έχει απευθύνει και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων της ΔΟΕ38 μέχρι και πολύ πρόσφατα, παραπέμποντας και στην σχετική απόφαση της ΕΕΔΑ39. Η CEACR έχει, ιδίως, ζητήσει από την Ελλάδα να παράσχει στοιχεία σχετικά με την ανάλυση, από την Εθνική Διαχειριστική Αρχή, των κοινωνικών επιπτώσεων των περικοπών σε παροχές κοινωνικής ασφάλειας40 και να προβεί σε post factum εξέταση της επίδρασης των οικονομικών μεταρρυθμίσεων και των πολιτικών διαρκούς λιτότητας στην αύξηση της φτώχειας41. 

Επίσης, η CEACR καλεί την Ελλάδα να λάβει χωρίς καθυστέρηση τα απαραίτητα μέτρα, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και την Συνήγορο του Πολίτη, προκειμένου να αξιολογήσει την επίδραση των μέτρων λιτότητας στην ισότητα των ευκαιριών και στην ίση μεταχείριση, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, με σκοπό την αντιμετώπιση των διακρίσεων βάσει φύλου σε σχέση με την πρόσβαση στην εργασία, την απασχόληση καθώς και τους όρους εργασίας και ασφάλειας της εργασία. Επίσης ζήτησε η εκτίμηση των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας να εστιάσει και στην εργασιακή κατάσταση των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, όπως οι Ρομά και οι Μουσουλμάνοι, καθώς και οι αλλοδαποί εργαζόμενοι που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης42.

Έμφαση στα ζητήματα ανάλυσης των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας δόθηκε και από την Υψηλού Επιπέδου Αποστολή (ΥΕΑ) της ΔΟΕ, η οποία επισκέφθηκε την Ελλάδα το Σεπτέμβριο 2011 και σημείωσε ότι η Κυβέρνηση δεν έλαβε μέτρα για την εκτίμηση της επίδρασης των μέτρων που υιοθετήθηκαν, επισημαίνοντας ότι «μηχανισμός για την συλλογή στοιχείων σχετικά με την επίδραση των μέτρων απλώς δεν υπήρχε»43.

Στην έκθεση του για την Ελλάδα, Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για τις επιδράσεις του εξωτερικού χρέους και των λοιπών διεθνών οικονομικών υποχρεώσεων των Κρατών στην πλήρη απόλαυση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ιδίως των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών, κ. Cephas Lumina, σύστησε στην Ελλάδα την διενέργεια Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου για την οριοθέτηση των αρνητικών επιπτώσεων του προγράμματος προσαρμογής και των απαραίτητων πολιτικών για την αντιμετώπισή τους44.

Το ίδιο έπραξε και η Επιτροπή CEDAW του ΟΗΕ, στις τελευταίες της Καταληκτικές Παρατηρήσεις για την Ελλάδα. Συγκεκριμένα σύστησε μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης μεταξύ των οποίων και τη δημιουργία μηχανισμού για την αξιολόγηση των επιπτώσεων των μέτρων που υιοθετούνται. Επεσήμανε, δε, ότι «δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης και της έλλειψης προσέγγισης των παρόντων μέτρων για την κρίση εντός του Κράτους με ευαισθησία στη διάσταση του φύλου, η Επιτροπή συστήνει τη συνεργασία όλων των σημαντικών φορέων χάραξης πολιτικής στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, για τη δημιουργία ενός παρατηρητηρίου για την πλήρη εκτίμηση της επίδρασης στις γυναίκες του πλήθους μέτρων που λαμβάνονται κατά την οικονομική και δημοσιονομική κρίση»45,46.

Στο ίδιο πνεύμα, και η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στις τελευταίες Καταληκτικές Παρατηρήσεις για την Ελλάδα, ζητά από τη χώρα μας να διεξάγει, το συντομότερο δυνατόν, εκτίμηση των επιπτώσεων της κρίσης στο προσδόκιμο ζωής και την ανάπτυξη των παιδιών47.

Στις καταδικαστικές για την Ελλάδα αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Κοινωνικά Δικαιώματα (ΕΕΚΔ), η ΕΕΚΔ λαμβάνει υπόψη της την απουσία εκτίμησης των επιπτώσεων κατά την λήψη μέτρων λιτότητας. Συγκεκριμένα η ΕΕΚΔ παρατηρεί ότι ορισμένες επίδικες μειώσεις δεν συνιστούν, αυτές καθαυτές, παράβαση του ΕΚΧ. Το «σωρευτικό αποτέλεσμά» τους όμως επιφέρει «σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών διαβίωσης πολλών συνταξιούχων». Παραλείποντας την έρευνα και την ουσιαστική ανάλυση των επιπτώσεων τόσο σημαντικών μέτρων και τη διαβούλευση με τις ενδιαφερόμενες οργανώσεις, η Κυβέρνηση δεν διαπίστωσε αν μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα που θα περιόριζαν τις σωρευτικές συνέπειες48.

Τέλος, και η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Ψήφισμά της 12ης Σεπτεμβρίου 2012, για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλισης και του Πρωτοκόλλου του από την Ελλάδα, επισήμανε την ανάγκη εκτίμησης των παρελθόντων και μελλοντικών κοινωνικών μέτρων λιτότητας σε σχέση με τους σκοπούς του Κώδικα49.

Β. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου50

Η αναγκαία, κατά τα ως άνω, Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Η προστιθέμενη αξία της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί εργαλείο για την εξέταση πολιτικών, νομοθετικών κειμένων, προγραμμάτων και λοιπών δράσεων με σκοπό την οριοθέτηση και αξιολόγηση των επιπτώσεων τους στα δικαιώματα του ανθρώπου. Σκοπός του εργαλείου αυτού είναι η πρόληψη των αρνητικών και η διεύρυνση των θετικών επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου γειτνιάζει με σειρά άλλων εργαλείων που επίσης αποσκοπούν στην αποτίμηση των επιπτώσεων συγκεκριμένων δράσεων, όπως η εκτίμηση των κοινωνικών ή περιβαλλοντικών επιπτώσεων51. Η Αξιολόγηση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου διακρίνεται, όμως, από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αποτελούν και την προστιθέμενη αξία της:

- Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου ερείδεται σε ένα κανονιστικό πλαίσιο δεσμευτικών διεθνών κανόνων του δικαίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα Κράτη έχουν αναλάβει συγκεκριμένες υποχρεώσεις επικυρώνοντας διεθνή και ευρωπαϊκά συμβατικά κείμενα για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, έτσι καλούνται να αξιολογούν σε ποιο βαθμό οι επιλογές τους συνάδουν με τις υποχρεώσεις τους αυτές τόσο σε ουσιαστικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο διαδικασίας.

- Συνεπεία του πρώτου αυτού χαρακτηριστικού, η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου δομείται στη βάση της νομολογίας, εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων αλλά και στις διαπιστώσεις και συστάσεις διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων που επιβλέπουν την εφαρμογή των διεθνών και ευρωπαϊκών συμβατικών κειμένων δικαιωμάτων του ανθρώπου.

- Στο πλαίσιο της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου ο διενεργών φορέας καλείται να εξετάσει κατά τρόπο λεπτομερή, συστηματικό και συνεκτικό, σειρά θεμελιωδών στο δίκαιο των δικαιωμάτων του ανθρώπου ζητημάτων, όπως η ισότητα, η συμμετοχή, η διαφάνεια και η υποχρέωση λογοδοσίας.

- Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου ενισχύει την διατομεακή προσέγγιση κατά την διαδικασία ελέγχου των επιπτώσεων καθώς θεμελιώνεται σε μία οικουμενική και ολιστική αντίληψη για τα δικαιώματα του ανθρώπου στη βάση ενός κανονιστικού πλαισίου που περιλαμβάνει τόσο τα ατομικά και πολιτικά όσο και τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά δικαιώματα.

Βασικοί άξονες της διαδικασίας διενέργειας Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Η Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου μπορεί να διενεργείται τόσο πριν όσο και μετά την υλοποίηση δράσεων (ex ante και ex post). Επίσης, η ανάλυση επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου μπορεί να διενεργείται αυτόνομα ή και στο πλαίσιο μίας ευρύτερης ή άλλου είδους ανάλυσης επιπτώσεων.

Σχετικά με τη διαδικασία ανάλυσης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου η ΕΕΔΑ επισημαίνει ότι αυτή πρέπει να διενεργείται στη βάση συγκεκριμένων αρχών όπως: 

1. Παροχή πληροφόρησης: Πληροφόρηση των εμπλεκόμενων φορέων σχετικά με τη διαδικασία ανάλυσης των επιπτώσεων και των δικαιωμάτων που εκτιμάται ότι επηρεάζονται.
2. Συμμετοχική διαδικασία: Διασφάλιση ευκαιριών ουσιαστικής συμμετοχής στη διαδικασία στα πρόσωπα των οποίων τα δικαιώματα θα επηρεαστούν από τη δράση.

3. Προώθηση της ισότητας και της μη διάκρισης: Η διαδικασία εκτίμησης των επιπτώσεων πρέπει να διασφαλίζει τη μη διάκριση και να προωθεί την ισότητα. 

4. Έλεγχος εφαρμογής και υποχρέωση λογοδοσίας: Η εκτίμηση των επιπτώσεων πρέπει να περιλαμβάνει μηχανισμούς παρακολούθησης της εφαρμογής και λογοδοσίας. 

5. Αλληλεξάρτηση των δικαιωμάτων: Η εκτίμηση των επιπτώσεων πρέπει να αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση μεταξύ των δικαιωμάτων διαλαμβανόμενη ότι μία επέμβαση σε έναν τομέα πιθανόν επιφέρει συνέπειες σε άλλον τομέα.

Υπό το πρίσμα αυτό, η ΕΕΔΑ επισημαίνει τα επιμέρους στάδια για την Ανάλυση Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τα οποία έχουν ως εξής:

1. Προετοιμασία και διερεύνηση: Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει τον έλεγχο της αναγκαιότητας για την ανάλυση των επιπτώσεων οπότε και διερευνάται κατά πόσο η επικείμενη ή παρελθούσα δράση επηρεάζει τα δικαιώματα του ανθρώπου. Εξετάζεται τόσο το ευρύτερο νομικό, οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο όσο και τα ζητήματα δικαιωμάτων του ανθρώπου που τίθενται. 

2. Οριοθέτηση ελέγχου: σε αυτό το στάδιο προσδιορίζονται το πλάνο της ανάλυσης των επιπτώσεων, η ομάδα που θα διενεργήσει την ανάλυση, το χρονοδιάγραμμα της ανάλυσης, οι ενδιαφερόμενοι φορείς, τα δικαιώματα που θίγονται, και οι πιθανές πηγές πληροφόρησης. Οι πληροφορίες αυτές, παρέχονται, ήδη κατά το στάδιο αυτό, και στα πρόσωπα τα δικαιώματα των οποίων θίγονται. 

3. Συγκέντρωση υλικού και διαβούλευση: Κατά το στάδιο αυτό συλλέγονται πληροφορίες και δεδομένα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, για τις τυχόν συνέπειες της δράσης. Πιθανές πηγές είναι επίσημες πηγές διεθνών οργανισμών, ακαδημαϊκές εργασίες και εργασίες ειδικών, εκθέσεις οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνεντεύξεις με φορείς και πρόσωπα που εμπλέκονται καθώς και ερωτηματολόγια.

4. Ανάλυση: Στο στάδιο αυτό, και βασικό της διαδικασίας, αναλύονται τα ζητήματα δικαιωμάτων στη βάση της σύγκρισης ανάμεσα στις πληροφορίες που έχουν συλλεχθεί και στους κανόνες και δείκτες δικαιωμάτων του ανθρώπου. Καταρτίζεται σχετική προκαταρκτική έκθεση. 

5. Διάλογος για τις επιλογές: Στο στάδιο αυτό, οι φορείς συζητούν την προκαταρκτική έκθεση και διερευνούν ποιες από τις προτεινόμενες εναλλακτικές θα έχουν μικρότερο αντίκτυπο στα δικαιώματα του ανθρώπου ή θα ενισχύσουν την προστασία των δικαιωμάτων αυτών. 

6. Τελική έκθεση: Οι φορείς διαμόρφωσης της δράσης δημοσιεύουν την τελική έκθεση που περιλαμβάνει την καλύτερη δυνατή πρόταση από τη σκοπιά των δικαιωμάτων του ανθρώπου και την πρόταση των μηχανισμών εκείνων που θα διασφαλίσουν την παρακολούθηση της.

1 Συνημμένο Παράρτημα, Ι.
2 Συνημμένα Παραρτήματα, ΙΙ και III.
3 Συνημμένα Παραρτήματα, ΙΙ και III.
4 ΔΕΚ, Αποφάσεις της 10.2.2000, C-50/96, Schröder, Συλλ. 2000, Ι-774 και Sievers, C-270/97, Συλλ. 2000, I-933. Σημειώνεται ότι το χωρίο αυτό παραμένει στο Προοίμιο της ΣυνθΕΕ και της ΣυνθΛΕΕ μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
5 Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Προοίμιο.
6 Συνημμένο Παράρτημα, ΙΙ.
7 Συνημμένα Παραρτήματα, ΙΙ και III.
8 Συνημμένο Παράρτημα, ΙV.
9 Βλ. ΕΕΔΑ, Απόφαση για την ανάγκη διαρκούς σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά την άσκηση της στρατηγικής εξόδου της οικονομίας και της κοινωνίας από την κρίση του εξωτερικού χρέους (Ιούνιος 2010), διαθέσιμη σε: http://www.nchr.gr/images/pdf/apofaseis/oikonomikh_krish/EEDA_Oikonomiki_krisi.pdf, Σύσταση ΕΕΔΑ: Επιτακτική ανάγκη να αντιστραφεί η πορεία καταρράκωσης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (Δεκέμβριος 2011), διαθέσιμη σε: http://www.nchr.gr/images/pdf/apofaseis/oikonomikh_krish/EEDA_Krisi.pdf και Σύσταση της ΕΕΔΑ και κρίσεις διεθνών οργάνων για τη συμβατότητα μέτρων λιτότητας προς διεθνείς κανόνες προστασίας δικαιωμάτων του ανθρώπου (Ιούνιος 2013), διαθέσιμη σε: http://www.nchr.gr/images/pdf/apofaseis/oikonomikh_krish/metra.litotitas.eeda.pdf.
10 ΕΕΔΑ, Σύσταση ΕΕΔΑ: "Επιτακτική ανάγκη να αντιστραφεί η πορεία καταρράκωσης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων" (Δεκέμβριος 2011), op. cit. και Σύσταση της ΕΕΔΑ και κρίσεις διεθνών οργάνων για τη συμβατότητα μέτρων λιτότητας προς διεθνείς κανόνες προστασίας δικαιωμάτων του ανθρώπου (2013), op. cit., παρ. 63.
11 Το ζήτημα της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει τύχει της ιδιαίτερης προσοχής συνολικά των εθνικών θεσμών για τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ευρώπη (ΕΘΑΔ). Στην Διακήρυξη της Αθήνας του 2006 οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δικαιωμάτων του ανθρώπου πρότειναν την ανάπτυξη ενός προτύπου για την ανάλυση των επιπτώσεων με βάση τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων (Athens Declaration 2006 (adopted at the Fourth Round Table of European National Human Rights Institutions for the Promotion and Protection of Human Rights and the Council of Europe Commissioner for Human Rights, 27–28 September 2006), 20 Νοεμβρίου 2006, CommDH/NHRI(2006)10, διαθέσιμη σε www.coe.int/t/commissioner/Source/CommDH-NHRI(2006)10_E.doc, παρ. 4.
12 UN Secretary-General, Report of the Secretary General to the Commission, “Question of the Realization in All Countries of the Economic, Social and Cultural Rights Contained in the Universal Declaration of Human Rights and in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and the Study of Special Problems which the Developing Countries Face in Their Efforts to Achieve these Rights,” UN Doc. No. E/CN.4/1334 (1979), παρ. 314.
13 UN Committee on Economic, Social and Cultural Rights (CESCR), General Comment No. 2: International technical assistance measures (Art. 22 of the Covenant), 2 February 1990, E/1990/23, διαθέσιμο σε: http://www.refworld.org/docid/47a7079f0.html [accessed 26 May 2015], σημ. 8β.
14 Vienna Declaration and Programme of Action, Adopted by the World Conference on Human Rights in Vienna on 25 June 1993, σημ. ΙΙΑ1.
15 Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι κατά τον σχεδιασμό της νομοθεσίας και των πολιτικών σε κάθε επίπεδο διακυβέρνησης απαιτείται μία διαρκής διαδικασία εκτίμησης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του παιδιού (πρόβλεψη των επιπτώσεων κάθε προτεινόμενου νόμου, πολιτικής ή κατανομής πόρων που επηρεάζει τα παιδιά και την απόλαυση των δικαιωμάτων τους) και αξιολόγησης των επιπτώσεων στα δικαιώματα του παιδιού (αξιολόγηση των πραγματικών επιπτώσεων από την εφαρμογή τους). Committee on the Rights of the Child , General Comment No. 5 (2003), General measures of implementation of the Convention on the Rights of the Child (arts. 4, 42 and 44, para. 6), CRC/GC/2003/5, 27 Νοεμβρίου 2003, διαθέσιμο σε: http://daccess-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/G03/455/14/PDF/G0345514.pdf?OpenElement, παρ. 45-47. 16 Katerina Tomasevski, UN Special Rapporteur on the right to education, Background Paper submitted by Ms. Katarina Tomasevski, UN Doc. No. E/C.12/1998/18 (November 30, 1998), παρ. 10. 17 Olivier De Schutter, Report of the Special Rapporteur on the Right to Food: Guiding Principles on Human Rights Impact Assessments of Trade and Investment Agreements, UN Doc. No. A/HRC/19/59/Add.5 (2011), σελ. 9-11, Paul Hunt, UN Special Rapporteur on the right to the enjoyment of the highest attainable standard of health, Interim Report to the General Assembly, UN Doc. No. A/62/214 (2007), παρ. 37, John Ruggie, UN Special Representative of the Secretary-General on the Issue of Human Rights and Transnational Corporations and Other Business Enterprises, Human Rights Impact Assessment – Resolving Key Methodological Questions, UN Doc. No. A/HRC/4/74 (2007).
18 W κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 8 Ιουλίου 1997, Ciliz κατά Ολλανδίας, 11 Ιουλίου 2000, Hatton και λοιποί κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 8 Ιουλίου 2003, Chapman, Beard, Jane Smith, Lee και Coster κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 18 Ιανουαρίου 2001 και Giacomelli κατά Ιταλίας, 2 Νοεμβρίου 2006.
19 ΔΕΕ, Joined cases C-92/09 και C-93/09 της 9ης Νοεμβρίου 2010 (Schecke and Eifert), παρ. 81 και 83.
20 Συγκεκριμένα προβλέπεται: «Η αξιολόγηση του αντίκτυπου πρέπει να χρησιμεύει για να προσδιορίζονται τα ενδεχόμενα θιγόμενα θεμελιώδη δικαιώματα, το βαθμό παρέμβασης στο αντίστοιχο δικαίωμα και η ανάγκη και η αναλογικότητα της παρέμβασης αυτής όσον αφορά τις επιλογές δράσης και τους επιδιωκόμενους στόχους. Ωστόσο, κατά την αξιολόγηση του αντίκτυπου δεν εξετάζεται από νομική άποψη η συμμόρφωση του σχεδίου δράσης με τα θεμελιώδη δικαιώματα. Η εξέταση αυτή πραγματοποιείται μεταγενέστερα, στη βάση συγκεκριμένου σχεδίου πράξης. Οι κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά την αξιολόγηση του αντίκτυπου προσδιορίζουν, για κάθε στάδιο της αξιολόγησης, πώς πρέπει να ληφθούν υπόψη τα θεμελιώδη δικαιώματα. Η Επιτροπή θα εξακολουθήσει να εφαρμόζει τη γενική της προσέγγιση όσον αφορά την πραγματοποίηση της αξιολόγησης του αντίκτυπου, ενισχύοντας παράλληλα την εκτίμηση των επιπτώσεων στα θεμελιώδη δικαιώματα». Ανακοίνωση της Επιτροπής, Στρατηγική για την αποτελεσματική εφαρμογή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαθέσιμη σε: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:52010DC0573:EL:NOT.
21 Commission Staff Working Paper, Operational Guidance on taking account of Fundamental Rights in Commission Impact Assessments, Brussels, 6.5.2011 SEC(2011) 567 final, διαθέσιμο σε: http://ec.europa.eu/smart-regulation/impact/key_docs/docs/sec_2011_0567_en.pdf.
22 Στην ανάλυση επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου αναφέρονται:
Joint Communication of the European Commission and High Representative of the European Union for Foreign Affairs and Security Policy on Human Rights and Democracy at the Heart of EU ExternalAction – Towards a More Effective Approach, COM(2011)886 final. 2011), διαθέσιμο σε: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2011:0886:FIN:EN:PDF 2012 EU Strategic Framework and Action Plan on Human Rights and Democracy, of 25 June 2012, Luxembourg, 25 June 2012, 11855/12, διαθέσιμο σε: impacts https://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/foraff/131181.pdf, Joint Communication by the European Commission and the High Representative of the European Union for Foreign Affairs and Security Policy to the European Parliament and the Council, Action Plan on Human Rights and Democracy (2015-2019) - "Keeping human rights at the heart of the EU agenda", Brussels, 28.4.2015 JOIN(2015) 16 final, διαθέσιμο σε: https://ec.europa.eu/europeaid/sites/devco/files/joint-communication-ap-human-rights-and-democracy_en.pdf.
23 Η υπόθεση αφορούσε το κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όφειλε να διεξάγει ανάλυση επιπτώσεων στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών με το Βιετνάμ. Draft recommendation of the European Ombudsman in the inquiry into complaint 1409/2014/JN against the European Commission, http://www.ombudsman.europa.eu/cases/draftrecommendation.faces/en/59398/html.bookmark#_ftn8, παρ. 21.
24 Στην αναγκαιότητα συστηματικής και τακτικής ex ante αξιολόγησης της επίδρασης στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των μέτρων που προτείνονται στο πλαίσιο των πακέτων λιτότητας στην Ελλάδα αναφέρεται ρητά στην ανοικτή επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Εθνικών Θεσμών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κ. Allan Miller. Στην επιστολή επισημαίνεται επίσης η αναγκαιότητα συμμετοχής ειδικών στα ανθρώπινα δικαιώματα στη διαδικασία λήψης μακρο-οικονομικών αποφάσεων.
25 Μάλιστα τονίζει ότι τα Κράτη πρέπει να διασφαλίζουν ότι το προσωπικό σε νευραλγικές θέσεις της Διοίκησης έχει εκπαιδευτεί και διαθέτει ικανότητες ανάλυσης ώστε να εκτιμούν τις επιπτώσεις των αποφάσεών τους στα δικαιώματα του ανθρώπου. Τα Κράτη οφείλουν επίσης να θεσμοθετούν μηχανισμούς για τον συντονισμό της επικοινωνίας και της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των διαφορετικών κρατικών υπηρεσιών σε ζητήματα δικαιωμάτων του ανθρώπου. Report of the Independent Expert on the question of human rights and extreme poverty, Ms. Maria Magdalena Sepúlveda Carmona on the human rights based approach to recovery from the global economic and financial crises, with a focus on those living in poverty, A/HRC/17/34-, παρ. 87. Βλ. και Addendum to Report of the Special Rapporteur on extreme poverty and human rights, Ms. Magdalena Sepúlveda Carmona, Summary of activities of the Special Rapporteur on extreme poverty and human rights, 2008-2014*, παρ. 26 επ.
26 Committee on Εconomic, Social and Cultural Rights, CESCR/48th/SP/MAB/SW, διαθέσιμο σε: http://www2.ohchr.org/english/bodies/cescr/docs/LetterCESCRtoSP16.05.12.pdf. 27 Annual report of the United Nations- High Commissioner for Human Rights A/HRC/28/3, παρ. 65.
28 Resolution 2032 (2015) Final version, Equality and the crisis, διαθέσιμο σε: http://assembly.coe.int/nw/xml/XRef/Xref-XML2HTML-en.asp?fileid=21530&lang=en, σημ. 7.2.
29 Resolution 1884 (2012), 26 June 2012, “Austerity measures – a danger for democracy and social rights”, διαθέσιμο σε: http://www.assembly.coe.int/ASP/Doc/XrefViewHTML.asp?FileID=18916&Language=EN.
30 Στο ίδιο έγγραφο συστήνεται επίσης και η διεξαγωγή συστηματικού ελέγχου των πολιτικών που αφορούν τον προϋπολογισμό και τη δημοσιονομική πολιτική με βάση τα δικαιώματα του ανθρώπου. Θεματικό Έγγραφο του Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε περιόδους οικονομικής κρίσης
CommDH/IssuePaper(2014)2, διαθέσιμο σε: https://wcd.coe.int/com.instranet.InstraServlet?command=com.instranet.CmdBlobGet&InstranetImage=2530000&SecMode=1&DocId=2099370&Usage=2, σελ. 38 επ. Μάλιστα, ο Επίτροπος επανήλθε πρόσφατα στην αναγκαιότητα για ανάλυση επιπτώσεων στα δικαιώματα του ανθρώπου κατά την κατάρτιση των προϋπολογισμών σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, κατά τρόπο ώστε τα μέτρα λιτότητας να μην πλήττουν δυσανάλογα τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Putting human rights into practice at the local and regional level, Speech by Nils Muižnieks Council of Europe Commissioner for Human Rights, Focusing on Human Rights: International Implementation Forum for Local and Regional Authorities Graz, 28 May 2015, CommDH/Speech(2015)4, διαθέσιμο σε: https://wcd.coe.int/com.instranet.InstraServlet?command=com.instranet.CmdBlobGet&InstranetImage=2758021&SecMode=1&DocId=2276454&Usage=2.
31 Ibid., σελ. 37. 32 European Parliament resolution of 18 April 2013 on the impact of the financial and economic crisis on human rights (2012/2136(INI)), διαθέσιμη σε: http://www.europarl.europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?lang=en&reference=2012/2136(INI), παρ. 11.
33 Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Μαρτίου 2014 σχετικά με τις πτυχές της απασχόλησης και τις κοινωνικές πτυχές του ρόλου και των εργασιών της Τρόικας (ΕΚΤ, Επιτροπή και ΔΝΤ) όσον αφορά τις χώρες της ζώνης του ευρώ που έχουν υπαχθεί σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (2014/2007(INI)), διαθέσιμο σε: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2014-0240+0+DOC+XML+V0//EL, παρ. 3.
34 Ibid., παρ. 4.
35 Σημειώνεται ότι στη χώρα μας υφίσταται κανονιστικό πλαίσιο σχετικά με την εκτίμηση των επιπτώσεων κανονιστικών ρυθμίσεων. Ο Ν 4048/2012 (ΦΕΚ 34/Α/23.2.2012) συγκεκριμένα ρυθμίζει ζητήματα σχετικά με τη Ρυθμιστική Διακυβέρνηση: Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης. Στις 16.7.2010, είχε επέλθει τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής (άρθρο 85 παρ. 3) (Περί δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αποφάσεως της Ολομέλειας της Βουλής «Για την τροποποίηση διατάξεων του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Κοινοβουλευτικό και Μέρος Β΄)-ΦΕΚ 139Α'/10.8.2010), με την οποία προβλέφθηκε ότι «τα νομοσχέδια συνοδεύονται, επίσης, υποχρεωτικά, από έκθεση αξιολόγησης των συνεπειών της ρύθμισης και από έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης που έχει προηγηθεί της κατάθεσής τους. Έκθεση αξιολόγησης και έκθεση δημόσιας διαβούλευσης δεν απαιτούνται εάν το νομοσχέδιο εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των ειδικών νομοθετικών διαδικασιών των άρθρων 111−112 και 114−123 ή εάν το νομοσχέδιο έχει χαρακτηριστεί από την Κυβέρνηση κατεπείγον. Στην τελευταία περίπτωση απαιτείται να συνοδεύεται από συνοπτική έκθεση αξιολόγησης». Άλλωστε, με γνώμονα την αρχή της καλής νομοθέτησης, το 2006 προβλέφθηκε με εγκύκλιο του Πρωθυπουργού αφενός η αξιολόγηση των συνεπειών των ρυθμίσεων και κυρίως των οικονομικών, των κοινωνικών, καθώς και των συνεπειών στο περιβάλλον, αφετέρου η σύνταξη «Έκθεση Αξιολόγησης Αποτελεσμάτων Εφαρμογής» με βάση τα δεδομένα που προκύπτουν από την εφαρμογή της διάταξης μετά την πάροδο έτους από τη θέση σε ισχύ των διατάξεων νόμου (Νομοθετική πολιτική και αξιολόγηση ποιότητας και αποτελεσματικότητας νομοθετικών και κανονιστικών ρυθμίσεων, Αθήνα, 18 Ιουλίου 2006 Αρ. Πρωτ.: Υ190, διαθέσιμη σε: http://www.ggk.gov.gr/wp-content/uploads/2010/02/Egkiklios_kanonistikis_metarruthmisi.pdf).
36 Πρόκειτα για τις ΣτΕ Ολομ. υπ’αριθμ. 2287-2290/2015 με τις οποίες κρίθηκαν αντίθετες προς το Σύνταγμα οι περικοπές κυρίων και επικουρικών συντάξεων που έγιναν με τις διατάξεις των νόμων 4051/2012 και 4093/2012. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι: «Σε κάθε δε περίπτωση, η περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να παραβιάζει αυτό που αποτελεί, κατά τα ανωτέρω, τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση δηλαδή στον συνταξιούχο παροχών τέτοιων που να του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τους όρους όχι μόνο της φυσικής του υποστάσεως (διατροφή, ένδυση, στέγαση, βασικά οικιακά αγαθά, θέρμανση, υγιεινή και ιατρική περίθαλψη όλων των βαθμίδων), αλλά και της συμμετοχής του στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν αφίσταται, πάντως, ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του εργασιακού του βίου (πρβλ. απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας της 9.2.2010, -1 BvL 1/09-, -1 BvL 3/09-, -1 BvL 4/09-, ιδίως Rn. 135). Προκειμένου, εξ άλλου, να ανταποκριθεί στις εν λόγω δεσμεύσεις του και να μην υπερβεί τα όρια που χαράσσει το Σύνταγμα, ο νομοθέτης, όταν λαμβάνει μέτρα συνιστάμενα, κατά τα ανωτέρω, σε περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών, οφείλει, εν όψει και της γενικότερης υποχρέωσής του για «προγραμματισμό και συντονισμό της οικονομικής δραστηριότητας για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης» (ανωτ. άρθρο 106 παρ. 1 του Συντάγματος), να έχει προβεί σε ειδική, εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, από την οποία να προκύπτει αφ’ ενός μεν ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι πράγματι πρόσφορα αλλά και αναγκαία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας των φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως, εν όψει και των παραγόντων που το προκάλεσαν, έτσι ώστε η λήψη των μέτρων αυτών να είναι σύμφωνη με τις πιο πάνω συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη, αφ’ ετέρου δε ότι οι επιπτώσεις από τα μέτρα αυτά στο βιοτικό επίπεδο των πληττομένων προσώπων, συνδυαζόμενες με άλλα τυχόν ληφθέντα μέτρα (φορολογικά κ.ά.), αλλά και με το σύνολο των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της δεδομένης συγκυρίας, δεν έχουν, αθροιστικά λαμβανόμενες, αποτέλεσμα τέτοιο που να οδηγεί σε ανεπίτρεπτη, κατά τα προεκτεθέντα, παραβίαση του πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος σε κοινωνική ασφάλιση. Με δεδομένο, άλλωστε, τον κατ’ εξοχήν πολύπλοκο και τεχνικό χαρακτήρα των σχετικών ζητημάτων, η έλλειψη τέτοιας μελέτης, και μάλιστα διατυπωμένης με τρόπο κατανοητό και ελέγξιμο από το δικαστή κατά τις βασικές της θέσεις, θα καθιστούσε κατ’ ουσίαν ανέφικτο το δικαστικό έλεγχο των οικείων νομοθετικών μέτρων από τις ανωτέρω συνταγματικές απόψεις. Έλεγχο, ο οποίος ναι μεν δεν εκτείνεται στην ορθότητα των πολιτικών εκτιμήσεων και επιλογών, οφείλει όμως, ως προς το αντικείμενό του, την τήρηση δηλαδή των συνταγματικών υποχρεώσεων του νομοθέτη, να ασκείται με ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο».
37 Βλ. Individual cases/49- 18 Part II/72, διαθέσιμες σε: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---normes/documents/publication/wcms_165970.pdf. Και πρόσφατα η Επιτροπή επεσήμανε την αναγκαιότητα για εκτίμηση των επιπτώσεων των πολιτικών λιτότητας στην αύξηση της φτώχειας και ιδίως της παιδικής, καθώς και στη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Individual cases/ 23-24 και 13 Part II/86, διαθέσιμες σε: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---normes/documents/publication/wcms_320613.pdf.
38 International Labour Conference, 102nd Session, 2013, Report of the Committee of Experts on the Application of Conventions and Recommendations, ILC.102/III(1A), διαθέσιμο σε: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_205472.pdf, ιδίως σελ. 469 για την επίδραση των μέτρων στις γυναίκες, σελ. 680, σελ. 765 για την επίδραση στη φτώχεια, σελ. 766 βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
39 International Labour Conference, 104th Session, 2015, Report of the Committee of Experts on the Application of Conventions and Recommendations, ILC.104/III(1A), διαθέσιμο σε: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_343022.pdf, σελ. 258.
40 Observation (CEACR) - adopted 2014, published 104th ILC session (2015), Social Security (Minimum Standards) Convention, 1952 (No. 102) - Greece (Ratification: 1955), διαθέσιμο σε: http://www.ilo.org/dyn/normlex/en/f?p=1000:13100:0::NO:13100:P13100_COMMENT_ID:3191959.
41 Observation (CEACR) - adopted 2013, published 103rd ILC session (2014), Social Security (Minimum Standards) Convention, 1952 (No. 102) - Greece (Ratification: 1955), διαθέσιμο σε: http://www.ilo.org/dyn/normlex/en/f?p=1000:13100:0::NO:13100:P13100_COMMENT_ID:3150771.
42 Ibid., σελ. 258 και 460.
43 ILO High Level Mission to Greece, Report (November 2011), op. cit., παρ. 142. Η Κυβέρνηση δήλωσε στην ΥΕΑ ότι περί το 20% του πληθυσμού αντιμετώπιζε, τότε, τον κίνδυνο της φτώχειας, αλλά «δεν είχε την ευκαιρία, στις συναντήσεις με την Τρόικα, να συζητήσει τις επιπτώσεις των κοινωνικο-ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων στην εξάπλωση της φτώχειας», ούτε «τις επιπτώσεις των σχετικών με τη φορολογία, τις αμοιβές και την εργασία πολιτικών στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος». Βλ. επίσης παρ 281 για τους ευάλωτους εργαζόμενου και 307 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
44 UN Independent Expert on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of States on the full enjoyment of all human rights, particularly economic, social and cultural rights, Cephas Lumina, in his Report Mission to Greece (22–27 April 2013), to the UN Human Rights Council 25th Session, 7 March 2014 (A/HRC/25/50/Add.1), σημ. 92 d.
45 Concluding observations on the seventh periodic report of Greece adopted by the Committee at its fifty fourth session (11 February – 1 March 2013), CEDAW/C/GRC/CO/7, 26 March 2013, παρ. 40.
46 Επιπλέον η Επιτροπή συστήνει στα πλαίσια της εξέτασης των εθνικών μηχανισμών για την προώθηση των γυναικών, την ενίσχυση των μηχανισμών εκτίμησης επιπτώσεων προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα μέτρα για την ισότητα των φύλων παρακολουθούνται και αξιολογούνται καθώς και ότι εκτιμάται η εφαρμογή της (Ιbid., παρ. 13 c). Επίσης η Επιτροπή συστήνει τη δημιουργία μηχανισμών για την συστηματική παρακολούθηση των επιπτώσεων των κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών στις ευάλωτες ομάδες γυναικών (Ιbid., παρ. 33 β).
47 Committee on the Rights of the Child, Concluding observations: Greece, CRC/C/GRC/CO/2-3, 13 August 2012, παρ. 29.
48 Federation of employed pensioners of Greece (IKA-ETAM) v. Greece, Collective Complaint No. 76/2012, παρ. 79, Pensioners' Union of the Athens-Piraeus Electric Railways (I.S.A.P.) v. Greece, Collective Complaint No. 78/2012, παρ. 74, Decision on the merits: Panhellenic Federation of Public Service Pensioners (POPS) v. Greece, Collective Complaint No. 77/2012, παρ. 74, Decision on the merits: Panhellenic Federation of pensioners of the public electricity corporation (POS-DEI) v. Greece, Collective Complaint No. 79/2012, Decision on the merits: Pensioners' Union of the Agricultural Bank of Greece (ATE) v. Greece, Collective Complaint No. 80/2012, παρ. 74. Βλ. επίσης την International Association Autism-Europe (IAAE) v France (Complaint no. 13/2002), 7 November 2003, για την υποχρέωση του Κράτους να εκτιμά την επίδραση των αποφάσεών του στις ζωές των ευάλωτων ομάδων.
49 Η Κυβέρνηση οφείλει να θεσμοθετήσει ένα συνεκτικό σύστημα στατιστικής παρακολούθησης της φτώχειας και να εκτιμήσει τις πολιτικές κοινωνικής ασφάλισης σε συνδυασμό με αυτές για τους φόρους, μισθούς και εργασιακά θέματα στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της από το διεθνή μηχανισμό στήριξης. Resolution CM/ResCSS(2012)8 on the application of the European Code of Social Security and its Protocol by Greece (Period from 1 July 2010 to 30 June 2011), (Adopted by the Committee of Ministers on 12 September 2012 at the 1149th meeting of the Ministers’ Deputies), διαθέσιμο σε: https://wcd.coe.int/ViewDoc.jsp?id=1970639&Site=CM. 50 Για τα ζητήματα της Ανάλυσης Επιπτώσεων στα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η ΕΕΔΑ λαμβάνει συνολικά υπόψη της και τη διεθνή βιβλιογραφία για το θέμα, και ιδίως: MacNaughton G., “Human Rights Impact Assessment: A Method for Healthy Policymaking”, Health and Human Rights 2015, 17/1 – Paper in Press, E. Felner, Human rights impact assessments: A review of the literature, differences with other forms of assessments and relevance for development , Washington, DC: Nordic Trust Fund, The World Bank, 2013, J. Harrison και M. Stephenson, Human rights impact assessment: review of practice and guidance for future assessments, Edinburgh: Scottish Human Rights Commission, June 1, 2010, G. de Beco, Non-Judicial Mechanisms for the Implementation of Human Rights in European States, Bruylant, 2010, S. Walker, The future of human rights impact assessments of trade agreements, Utrecht: Intersentia, 2009, S. Bakker, M. Van Den Berg, D. Düzenli και M. Radstaake, “Human rights impact assessment in practice: The case of the health rights of women assessment instrument” 1(3), Journal of Human Rights Practice, 2009, G. de Beco, “Human Rights Impact Assessments”, Netherlands Quarterly of Human Rights, Vol. 27/2, 2009, P. Hunt και G. MacNaughton, Impact assessments, poverty and human rights: A case study using the right to the highest attainable standard of health, Health and Human Rights Working Paper Series No. 6, Geneva: World Health Organization and UNESCO, 2006, J. Kemm, “Perspectives on health impact assessment”, Bulletin of the World Health Organization 81/6, 2003, L. Gostin και J. M. Mann, “Towards the development of a human rights impact assessment for the formulation and evaluation of public health policies,” Health and Human Rights 1/1, 1994.
51 Υπολογίζεται πως υπάρχουν περισσότερα από 50 είδη αξιολόγησης επιπτώσεων. MacNaughton G., “Human Rights Impact Assessment: A Method for Healthy Policymaking”, Health and Human Rights 2015, 17/1 – Paper in Press.

Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Προέδρων Κοινοβουλίων ΟΗΕ Νέα Υόρκη

Ομάδα φίλων Ζωής Κωνσταντοπουλου

"Κυρίες και κύριοι, Πρόεδροι των κοινοβουλίων όλου του κόσμου, με την ευκαιρία της 70ης επετείου του ΟΗΕ που σηματοδοτεί και τα 70 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης για την ένταξη της δημοκρατίας στην υπηρεσία της ειρήνης, της βιώσιμης ανάπτυξης και της δημιουργίας του κόσμου όπως τον επιθυμούν οι λαοί, στέκομαι ενώπιών σας και δίπλα σας ως πρόεδρος του προσφάτως διαλυθέντος Ελληνικού Κοινοβουλίου, για να σας απευθύνω έκκληση αλληλεγγύης στον Ελληνικό λαό και στην Ελλάδα, τον τόπο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία και που τώρα δέχεται άνανδρη επίθεση και παραβίαση της εθνικής της κυριαρχίας. Η Ελλάδα και ο λαός της έχουν θυματοποιηθεί τα τελευταία 5 χρόνια από πολιτικές που ψευδεπίγραφα παρέχουν βιώσιμη λύση στην υπερχρέωση της χώρας και διέξοδο από τη οικονομική κρίση. Αυτές οι πολιτικές περιέχονται σε συμφωνίες που αποκαλούνται Μνημόνια Κατανόησης και συνάπτονται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και την τριάδα των διεθνών οργανισμών δλδ το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή επιτροπή και την ΕΚΤ, γνωστούς και ως Τρόικα. Λειτουργώντας ως πιστωτές της Ελλάδας έχουν διαπράξει σοβαρότατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα των κοινωνικών δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών και του ίδιου του γράμματος του νόμου. Αυτά που παρουσιάστηκαν ως δανειακές συμβάσεις διάσωσης οδήγησαν σε ένδεια, σε πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας 72% στις νέες γυναίκες και 60% στους νέους άνδρες, στη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, σε έκρηξη των αυτοκτονιών, στην περιθωριοποίηση νέων, γέρων, αδύναμων, φτωχών, μεταναστών και προσφύγων, στα μισά παιδιά της χώρας που κατάντησαν να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτή η κατάσταση οδήγησε στην ανθρωπιστική κρίση που καταγράφηκε στην αναφορά και τις δημόσιες δηλώσεις του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το Χρέος και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καθώς και σε μια σειρά δικαστικών αποφάσεων και πορισμάτων. Στις 25 Ιανουαρίου 2015 μόλις πριν από πέντε μήνες, ο Ελληνικός λαός μέσω των βουλευτικών εκλογών έδωσε σαφή και κατηγορηματική εντολή στην κυβέρνηση και στη Βουλή να καταργήσει την πολιτική της φονικής λιτότητας. Ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις και σχηματίστηκε ειδική επιτροπή της Βουλής με τίτλο Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, ώστε να διεξάγει λογιστικό έλεγχο και νομική εξέταση του ελληνικού χρέους, που κατέληξαν σε ένα προκαταρκτικό πόρισμα τον προηγούμενο Ιούνιο. Το πόρισμα αναφέρει ότι το δημόσιο χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο δλδ επαχθές και μη βιώσιμο. Κατέληξε πως το χρέος αυτό δημιουργήθηκε μέσω διαδικασιών οι οποίες παραβιάζουν εκτενώς την συνταγματική νομιμότητα, τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, τις οποίες εγγυάται το διεθνές δίκαιο και συνεπώς δικαιολογείται η καταγγελία του χρέους. Κατέληξε ότι οι πιστωτές λειτούργησαν κακόβουλα γνωρίζοντας ότι βαραίνουν τη χώρα με μη βιώσιμα χρέη, για να διασώσουν γαλλικές, γερμανικές και ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες. Παρόλα αυτά τα πορίσματα, οι πιστωτές της Ελλάδας επέμειναν να αγνοηθεί η εντολή του λαού. Στις 25 Ιουνίου δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση τελεσίγραφο 48 ωρών ζητώντας της να αποδεχτεί αντίθετα με την λαϊκή εντολή, μια σειρά μέτρων που αποδομούν την εργατική νομοθεσία, καταργούν τις εγγυήσεις της κοινωνικής ασφάλισης και την νομική προστασία των υπερχρεωμένων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν το ξεπούλημα της πολυτιμότερης δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, αλλά και των μεγάλων λιμανιών των αεροδρομίων και των κρατικών δομών. Όλα θα πουληθούν ή θα χαριστούν για την πληρωμή ενός μη βιώσιμου και επαχθούς χρέους. Το Ελληνικό κοινοβούλιο αποδέχτηκε την πρόταση της Κυβέρνησης για δημοψήφισμα στο θέμα του τελεσιγράφου και ο ελληνικός λαός, με μια μεγάλη πλειοψηφία του 62% απέρριψε τα μέτρα. Στη διάρκεια της εβδομάδας του δημοψηφίσματος διεθνείς εντεταλμένοι και επίσημοι εκπρόσωποι ξένων κυβερνήσεων, επιχείρησαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα με δηλώσεις τρομοκρατώντας τον λαό. Και το δημοψήφισμα έγινε με κλειστές τράπεζες και ελέγχους κεφαλαίων που επιβλήθηκαν ως αποτέλεσμα της άρνησης της ΕΚΤ να παρέχει ρευστότητα μετά την ανακοίνωση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Και όμως, η Δημοκρατία κυριάρχησε. Ο λαός εκφράστηκε ξεκάθαρα και είπε «ΟΧΙ» σε ποσοστό 62% στα δολοφονικά αυτά μέτρα. Αυτό που ακολούθησε είναι εφιαλτικό για κάθε δημοκρατική συνείδηση. Είναι ένα αίσχος. Οι πιστωτές αρνήθηκαν να λάβουν υπόψη το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Υπό την απειλή να προκαλέσουν τραπεζική χρεοκοπία και ανθρωπιστική καταστροφή, επέμειναν να υιοθετηθούν μέτρα σκληρότερα εκείνων που απορρίφθηκαν. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αποδεχτεί ότι το κοινοβούλιο θα νομοθετεί προσχεδιασμένα κείμενα εκατοντάδων σελίδων, χωρίς τεκμηρίωση και σε προδιαγεγραμμένες ημερομηνίες, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με τις τράπεζες ακόμη κλειστές. Αυτός ο εκβιασμός ονομάστηκε «Προαπαιτούμενο της Συμφωνίας» και το κοινοβούλιο κλήθηκε να καταργήσει νόμους που είχε ψηφίσει τους προηγούμενους 4 μήνες και να απέχει από οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία, χωρίς προηγούμενη έγκριση από τους πιστωτές. Ένας νόμος των 100 σελίδων σε ένα μόνο άρθρο πέρασε τον Ιούλιο του 2015 σε λιγότερο από 24 ώρες. Ένας νόμος 100 σελίδων σε 3 άρθρα πέρασε στις 22 Ιουλίου σε λιγότερο από 24 ώρες. Ένας νόμος σχεδόν 400 σελίδων πέρασε στις 14 Αυγούστου σε 24 ώρες. Το κοινοβούλιο νομοθέτησε τρεις φορές υπό εξαναγκασμό και πίεση. Στη συνέχεια, διαπιστώνοντας ότι μεγάλο μέρος των βουλευτών του πρώτου κυβερνώντος κόμματος, μεταξύ τους και η Πρόεδρος της Βουλής αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν αυτούς τους νόμους, το κοινοβούλιο διαλύθηκε ακούσια για να εξασφαλιστεί μια πιο σταθερή πλειοψηφία, ώστε να εφαρμοστούν αυτά που ο λαός απέρριψε. Κυρίες και Κύριοι, το δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται εναντίον του Ελληνικού πληθυσμού και του Ελληνικού κοινοβουλίου, για να περισταλεί η Δημοκρατία. Αλλά η Δημοκρατία είναι ύψιστη αξία και τα Κοινοβούλια δε μπορούν να υποβαθμίζονται σε σφραγίδες που εγκρίνουν υπαγορευμένες εντολές, τις οποίες έχει απορρίψει ο λαός και που έχουν κατασκευαστεί για να καταστρέψουν τις κοινωνίες και τις επόμενες γενιές. Σας κάνω έκκληση, ως μέλη των Κοινοβουλίων όλου του κόσμου να υποστηρίξετε την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της κοινοβουλευτικής κυριαρχίας, ενάντια στον εξαναγκασμό του χρέους και να υποστηρίξετε τις πρωτοβουλίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και της Επιτροπής ad hoc για το δημόσιο χρέος, καθώς και τις πρωτοβουλίες του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μην επιτρέψετε την καταπάτηση της Δημοκρατίας στον τόπο που γεννήθηκε. Μην επιτρέψετε σε κανένα άλλο Κοινοβούλιο να εξαναγκαστεί να ψηφίσει ενάντια στη θέληση του λαού και ενάντια στην εντολή που αυτός έδωσε στους βουλευτές του. Μην επιτρέψετε τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ανθρώπινες ζωές, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι πιο πολύτιμες αρχές του ΟΗΕ να συντριβούν για να εξυπηρετηθεί το τραπεζικό σύστημα. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Ευχαριστώ".
 
https://www.youtube.com/watch?t=1&v=il_kUxsPv2I
https://www.facebook.com/events/920943067999575/permalink/926034827490399/

.

Η ανάρτηση αυτή, που αφορά στην κρίση χρέους στην Ελλάδα, μένει "ανοιχτή", καθώς θα εμπλουτίζεται με πληροφορίες που αφορούν στην εξέλιξή της τόσο για το τρέχον έτος (2013) όσο και γι αυτά που θα ακολουθήσουν - με δεδομένο ότι το γενοκτονικό έργο θα προχωρά ακάθεκτο και δεν θα έχει σημειωθεί αυτό που θα καθιστούσε το παρόν πόνημα, ανεπίκαιρο.